من الان خواسگاری دارم که چندین جلسه صحبت کردیم و کم پیش میومده تا اینجاها کشیده بشه. اینو بگم من کلا ازدواجی نبودم و حالا هم خیلی نیستم...
اولین بار که دیدمش حسم خیلی آشنا بود، موضوع به دل نشستن و اینا نیست..به چشم یه غریبه نمیبینمش. برای منه دهه شصتی که خواسگارهای زیادی رو طی کردم این حس عجیبه...
شما هم همین حسو داشتین؟ نمیخام بهره برداری مثبت کنم چون همین حس ممکنه آدمو به اشتباه بندازه..خواستم حس و حالتون رو ازون روزا بدونم...
هیچ حسی نداشتم ن بدم اومد ن خوشم
خیلی خوشم ازش اومد چنان بود که بخاطر اشنامون قبول کردم بیان خونمون و گفتیم نهایت میگیم نه اما جوابم مثبت شد
من حس خیلی خوبی داشتم .. دقیقا انگار می شناختمش. به دلم نشست خیلی
اما دیدم کسانی رو که حس خاصی نداشتن و خوشبخت شدن و همچنین دیدم حسی نداشتن و دور از جون بدبخت
حالا دیگه داری میترشی خب بگیر بره دیگه ترشیدی
برای بار اول بود دیدمش ولی نمیدونم کجا انگار خیلی وقت بود باهاش اشنا بودم ااصلا حس غریبگی بهش نداستم
خب ما قبلا باهم دوست بودیم روز خواستگاری حس ذوق داشتم فقط😅
من چهره همسرم و حرف زدن و اخلاق و روحیاتش به دلم نشست.
رفتیم پیش مشاوره قبل از عقد، باهامون یه مکالمه تنهایی داشت. من تنها، همسرمم تنها.
اخرش پرسید ته دلت چی میگه؟ من و من کردم و روم نمیشد بگم. گفتم خوشم میاد ازش. گفت نه ته دلت چیه؟ دوسش داری؟ گفتم بله (دقیق یادم نیست ولی تو همین مایه هابود)
البته اینم بگم من دیگه سر شده بودم، میگفتم اینم مثل بقیه. منطقی باید برخورد کرد.
اوایل جدی نبود برام. مثل بقیه بود.
خب از قبلش دوست بودیم شبه خاستگاری حسه پیروزی تبدیل کراش ب دوس پسر و در اخر ب شوهر داشتم 😁😁و البته خاستگاریم یه شب بود همون شبم نشون شدم 😂
