دو تا دوست درسخون دارم. یکیشون ادامه داد و دکترا گرفت از دانشگاه خواجه نصیر. یکیشون دکترا از دانشگاه شهید بهشتی. هر دو الان هم موفقن هم عضو هیئت علمی همون دانشگاهها شدن.
من همون لیسانس ولش کردم. 😶
خودم جزء کادر درمانم معمولیم،تو دوستام حدود 99.9درصدشون با سهمیه کارشناس رادیولوژی و پزشکی و داروسازی و دیگه بروووو به بالا همه رشته های تاپ آوردن یسریا درسامون تموم شده مشغول به کاریم یسریا هم هنوز دارن درس میخونن، زندگی تو ایران عجیب بیرحمانس، وقتی میبینم من با معدل عالی و رتبه خوب الان درحالت معمولی زندگی خودم هستم(البته ناشکر نیستم) و یسری دوستام با معدل های افتضاح و سطح علمی بسیار پایین تو چه مرحله ای از زندگیاشون هستن از هرچی عدالته بدم میاد
خودم از همه تو فامیل درسخون تر بودم پرستار شدم
ولی بنظرم کار درستی نیست بعضیا با تحقیر میگن فلانی کهنه شور بچه است یک خانم خانه دار هم شأن و جایگاه خودش رو داره میتونه تحصیل کرده هم باشه
