شوهرم سر چيزهاي جزئي هم با بچه ها بد حرف ميزنه و داد ميزنه. واقعا ديگه خسته شدم. هر چقدر هم سنش بالاتر ميزه داره بدتر ميشه. هر چي هم باهاش حرف ميزنم فايده نداره. همش ما رو مقصر ميدونه. مشاور هم نمياد.
راهنمايي ميخوام. نميخوام واقعا بحه هام أسيب ببينن. شما همچين شوهري داريد؟
اصلا هم مشكل مالي نداريم و حتي تو مسافرت هم كه بايد ارامش داشته باشه همينطور هست.
بعدا بچه ها ممکنه از پدرشون تفرت پیدا کنن هر چی سریع تر به فکر باش
بابای منم همینطور بود کلا سر هر چیزی گیر میداد و متاسفانه ما که خیلی اسیب دیدیم
خدا به بچه هات صبر بده
منکه دیوونه شدم هم با مادرم قطع رابطه کردم هم با پدرم
دقیقا سر همین داستان
چون دیگ سن نوجوونی و اول جوونی رو رد کردم صبرم تموم شد
متاسفانه عین اکثریت مردای ایرانی
مهربونی میکرد ۱ درصد
بعدش کلا تو فاز غر و عصبانیت بود
اگر خدا میزد و ما جایی دعوت میشدیم از سه روز قبلش من عزا میگرفتم چون میدونستم تا زهر مار من و مادرم نکنه ولکن نیست
از قبلش دعوا با ما ک چرا دیر میکنید چرا اینطوریه
چرا اینطوری ارایشت طول داره
قشنگ به جنون میرسوند ادمو
مادرمم در اغلب مواقع سکوت میکرد
زبون داشت ولی برای دفاع از بچش زبونش کار نمیکرد
خیلی چیز های دیگه هم قاطی این ماجرا شد
مادرم ک نمیتونست بابامو ادم کنه
ولی میتونست یا تهدید به جدایی کنه
یا اصلا یه زندگی جدا برا ما بسازه بلکه مغزمون در اسایش میبود
اما خب نکرد
ترجیح داد بمونه
منم ترجیح دادم قطع رابطه کنم کم کم
دقیقا عین شوهر منه حتی شده دستم بلند کرده رو بچه سه سالم دلیلشم اینه که اینجور آدما از مادر پدر خودشون همینجوری آسیب دیدن واسه همین اینجوری با بچه هاشون رفتار میکنن ولی من همیشه میپرم وسط از بچم دفاع میکنم چند وقت پیش یه مطلبی تو اینستا دکتر چاووشی گزاشته بود در همین مورد گفته بود وقتی پدر بد رفتاری میکنه مادر باید از بچش دفاع کنه گفته بود بچه ها بیشتر از انفعال مادر یعنی هیچ کاری نکردنش آسیب میببنن تا خشونت پدر
کلا روح و روانم خیلی اسیب دید ،سر گیر دادنای بیخودش، حالا ما بچه های خیلی سر به زیری هم بودیم ولی تا کنکورم حداقل خیلی اذیت کرد برای درس خوندنم، دلم خیلی برای مظلومیت خودم می سوخت، خواهرم که تا راهنمایی چندین بار کتک خورد برای درسش و گیر دادن های الکی، میخواست ما پروفسور بشیم تا این حد انتظار داشت!
کلا به هر چیزی الکی گیر می داد چرا اینجا نشستی چرا قاشق رو اینطوری گرفتی و....
باعث شد من یه شخصیت کمال گرا بشم و وسواسی، دیگه بعد ۲۰ خیلی روی خودم کار کردم تا تغییر کنم ، من دختر با استعدادی بودم ولی پدرم از من یه دختر افسرده ساخت،۱۵ تا ۱۸ خیلی افسرده بودم
کنکورم را گند زدم یه دانشگاه داغون قبول شدم، دیگه بعدش که خودم رو پیدا کردم با کمترین درس خوندن‌ارشدم رو دانشگاه خوب دولتی گرفتم، همه ی این رفتارهاش باعث شد برادرم یه پسر بیخودی بار بیاد اون مثل ما دخترا نبود، تناقض تربیتی پدر و مادرم بدتر گند زد به همه چی، سخت گیری های بی مورد پدر ، و مادری که میخواست جبران کنه و بدتر باعث بدتربیت شدن برادرم شد، پاش از نوجوونی به پارک ها باز شد و دیگه ادامه ماجرا
مامانم خیلی مهربون و بامحبت بود ولی برادرم احتیاج به یک مادر مقتدر داشت ولی این گیر دادنای بیخود پدرم باعث شد تعادل بهم بخوره ، از سن‌نوجوونی اشتباهاتش شروع شد و با تناقض و اختلاف پدر و مادر فاجعه شد
