چهارشنبه وقت دادگاه داریم توافقی هیچی نداره که به عنوان مهریه بده و به من نمیده کل زندگیم تو این ۱۴ سال میشه یه چمدون لباس و با سر شکستگی و از ۰ میرم خونه مادر و پدرم شهری که از بچهام ۱۳ ساعت فاصله داره به هیچ عنوان بچهامو نمیتونم ببرم دیگه خسته شدیم هر روز بحث و دعوا دیگه حرمتی نمونده هزارتا فحش و تهمت بهم میگه هیج ارزشی ندارم تو این خونه با همه سختیا موندم خیانت کرد کتک فراوونی میزد پول نداره با بدبختیاش با زندان رفتنش کنار اومدم به خاطر بچها اما خسته شدم دیگه ۳۱ سالمه و تحمل کتک و هرروز دعوا و بحثو ندارم ولی باز دلم یجوریه از اینکه بچهارو بزارم و برم .....ای کاش من انقد غصه نمیخوردم خدایا خستم دیگه
بچه هات چن سالشونه؟
بچه هاتون چندساله ن
خدا به دلت آرامش بده
ای کاش می تونستی بچه هات با خودت ببری
عزیزم
طلا هم نداری؟
اخه بدون مهریه چرا
حقته ۱۴ سال تو اون زندگی بودی
نداره خوب قسط بندی
چقدر ناراحت کننده 😔😔
کاش میشد بچه هاتو ببری ولی خودت بهتر صلاح میدونی هنوز سنی نداری بهترین ها سهم دلت
عزیزم گاهی انتخاب بین بد و بدتره
محیط خونه قبلش هم مسموم بود
شرایط نگه داری بچه هارو نداره که چجور نمیتونی ببریشون
بچه ها پیش کی میمونن؟
دیگه گاهی هر کاری میکنی نمیشه
باید به جا این چرخه ی باطل رو قطع کرد
بعدش دوباره با برنامه از جا بلند شد
اگه بتونی وقتی رفتی بجای گریه زاری و ماتم یه حرفه ای دست و‌پا کنی بعدن میتونی بچه هاتم‌ببری پیش خودت
به خودتم بستگی داره
خیلی چیزا رو باید تحمل کنی صبور باشی هیچ چیز به سادگی به دست نمیاد اراده میخواد و پشتکار قوی
آدم بی پولو چه به خیانت !
مردای احمق هوسباز
خودش و بچه هاش و بزار برو لا اقل آرامش داری
سن وجنسیت بچهات
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
