توی این بیماری واقعا ۸۰ درصد امیید و امید و امیده که هم خوده بیمار باید داشته باشه ، هم اطرافیان
همش انرژی مثبت داشته باشین حتیی به تظاهر .. سعی کنین بخندونین مادر رو شاد باشین کنارش
اصلا حتی ذره ای ناراحت نباشین نزارین اشکتونو ببینه
خصوصا اگه پدرتون انشاالله در قید حیات هستن ، ایشون خییلی نقششون پررنگ تره نسبت به بچه ها ، بایذ تا جایی که میتونه همراه مادرتون باشه ، انگیزه بده امید بده بهش توجه و محبت و ..
اصلا هم نگران نباشین .. ما توی اشناهامون دور از جون همه .. مورد سرطان خون داشتیم که دکترها همههه میگفتن امیدی نیست ، ولی انقدر که خودش امید داشت و همسر و بچه هاش کنارش بودن و امید میدادن ، خووبه خوب شد الان ۱۰ سال از اون موقع میگذره و حالشون از منه نوعی هم بهتره خداروشکر
انشاالله مادرشما هم به زودی به حق امام حسین خوب میشه