قربونت عزیزم ،من ۳۰سالمه منم مثل شما آزمون آموزش پرورش شرکت کردم متاسفانه قبول نشدم و همین هم باعث شد که احساس شکست کنیم ، من وقتی با شوهرم قهر میکردم بعد خود به خود عصبی میشدم وسط قهر دعوا میکردم ولی الان یه دوستی دارم وقتی با شوهرم قهرم زنگ میزنم بهش از دعوام میگم بهش اونم حرفامو گوش میده یه راهنمایی های میکنه یکم خالی میشم
الان بهت درخواست دوستی میدم هر موقع دعوا کردی بیا بگو یا به دوستی زنگ بزن خودتو آروم کن ❤️
ازت ممنونم مهربونم
آره دیگه خیلی احساس قربانی بودن دارم، چون تا قبل ازدواج تحصیلاتمو تو دانشگاه تهران ادامه دادم، سرکار میرفتم، کلاس میرفتم. اما این بار و پرمو قیچی کرد و خونه نشینم کرد. ممنون که بهم روحیه و انگیزه میدی❤
اگه بتونی چندوقت بری توقیافه واصلن محلش نزاری همچون میادطرفت که تعجب مکنی
خواهش میکنم عزیزدلم.انشاالله که مشکلت حل بشه.توکل کن به خدا.من یه احتمال دیگه هم که میدم میگم شاید از تربیت خانوادگیش باشه که این رفتار هارو میکنه.و ازارت میده.اینجور مورد ها یه کم زمان میبره.درست شدنش.گفتی چند وقته ازدواج کردی؟
انگار خیالشون راحته اینکه خانم خونمه، همیشه هست... نیازی نیس ناز دلشو بکشیم.... ناراحت باشه یا خوشحال، غذاشو درست میکنه ب بچه ها هم میرسه خونه هم مرتبه...
بغلمم ک اراده کنم میاد،
پس مراقبت از دلش لازم نیس
نمیدونن این دل ک آسیب ببینه همه چیز به هم میریزه
چقدر دوست دارم اون مردهای ک پدر و مادرشون ب هم احترام میذارن اونام یاد گرفتن، لذت میبرم میبینم با احترام با زنشون حرف میزنن....
بعضی چیزا آدم باید از بچگی دیده باشه تا یاد بگیره
دقیقا منم همین نظر رو دارم
دلم میخواد با دوستام و خانواده خودم دائم در تفریح و گردش باشم محل سگ نذارم به شوهرم تا بدونه که بدون اون هم به من خیلی خوش میگذره…
ولی متاسفانه هیچ دوستی ندارم نزدیک خودم و خانوادمم ازینایی هستن که از توی خونه جُم نمیخورن
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
58 ثانیه پیش
59 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
