بستری توی بخش اعصاب

به شخصه معتقدم روان شناس ها و روان پزشک ها شعر زیاد میگن

من یه افسردگی ساده داستم.انقدر روانشناس و روانپزشک واسه پول خودشون بهش پر و بال دادن واسه اینکه رفت و امدم از مطبشون قطع نشه که من تبدیل به یخ دیوانه و روانی خالص شدم.

تا روزی که تصمیم گرفتم بعد ۵ سال داروها قطع کنم و اون ادم سابق نباشم.حمله عصبی بهم دست میداد اثر ترک دارو میومد اما تحمل میکردم و صبرررر

من پیش روانپزشک رفتم 

قرص داد میخورد در طول روز گیج بودم و نمیتونستم کار کنم 

کار منم نیاز ب دقت داشت مسئول کنترل کیفی ازمایشگاه بودم

گذاشتم کنار همه رو انداختم دور

میخواستم برم دوباره ک استادم برای پروژه ای دعوت ب همکاری کرد ازم 

منم نرفتم ولی واقعا نیازه ک برم چون استرسم و اضطرابم غیر قابل کنترل شده 

توام هرچی دکترت گفت انجام بده 

روانشناست ن بلکه روانپزشک باید تصمیم ب بستریت بگیره

عمه من توهم میزد 

بستگی داره ک حالت چطور بشه اگ عمم نمیرفت ممکنه بود ب خودش یا اطرافیانش اسیب بزنه 

الان ولی ارومه 

تحقیر میشدم.مسخرم میکردن.هرجا میرفتم میگفتن اوه باز دیوونه اومد.

هیچ ارزشی نداشتم.دیگه از چشم شوهرمم افتاده بودم.فقط مادرشوهرم بود که نور امید رو تو دلم روشن می کرد.

میگفت تو میتونی خوب بشی تو قوی هستی بخاطر بچه هات قوی باش.

الام انقدر قوی و با اعتماد بنفس شدم کلا یه ادم دیگه هستم.کسی جرئت اون حرفای قبلی رو به خودش نمیده.من یه دوره ی ۵ ساله اونطوری شدم‌قبلش هم با اعتماد به نفس بودم.اما بعد ازین بیماری من خیلی قوی و صبور شدم.

چی باعث شده افسرده بشی؟

نمیگم قرص هاتو یه دفعه قطع کن هیچوقت.چون خودم منطقم این بود که یا میمیرم یا یکبار برای همیشه ترک میکنم و راحت میشم.من با قرص حالم خیلی بد میشد.بهم نمی ساخت.قرص میخوردم تمایل به خودکشی دعوا و بدبینی داشتم.بدنمم بهش وابسته شده بود دیگه بجای ده تا گاهی روزی تا ۳۰ تاشو میخوردم.من همیشه منگ بودم سیگار و قلیون می کشیدم ۳۰ کیلو چاق شده بودم.زشت شده بودم.به خودم نمی رسیدم.خونم شبیه اشغال دونی شده بود برای بچه هام غذا نمی پختم و مثل یه اشغال عوضی روانی کتکشون میزدم.

اسی 

حرف مردمو بزار کنار

مردم ظاهر بینن اگ افسردگی شدید داری تا درمان نشی مردم قضاوتت میکنن چون ظاهرت نشون میده 

ولی اگ بری درمان بشی هیچ کس متوجه نمیشه ک قبلا افسرده بودی 

بعدم تو حالت بد بودنی سردرد داشتنی مردم بدادت رسیدن ک الان نگران قضاوت شدن از سمت اونایی؟

مغزت نیاز داره روحت نیاز داره پس انجام بده 

بنظر من افسردگی قدم اولش از عدم وجود خدا و شناخت خودمون وارد زندگیمون میشه.

وقتی ما اونقدری درک نداریم که خدا قادر هست و تمام امور به دست خدا اداره میشه پس نگرانی نباید باشه.وقتی به حکمت و خواست خدا راضی نمیشیم.وقتی دلمون سیاه میشه.

من دلم سیاه شده بود.من قدم قدم از خدا دور میشدم.اما گوشه ای از دلم هنوز خدا بود.همون گوشه ی نورانی همون نقطه ی سفید بین تمام سیاهی رو بهش پر و بال دادم.خدارو بیشتر خواستم بیشتر سمتش رفتم.ببین من ته خط بودم.من ۵ بار خودکشی کرده بودم.من دیگه اب از سرم گذشته بود.من توی جهنمی زندگی میکردم که خودم بخاطر ناشکری از حکمت خدا ساخته بودم.