نمیدونم از کجا و چطور باید شروع کنم ولی میدونم از این زندون باید رها بشم
زندونی که توی این ۲۰ و خورده ای سال هیچ خرجی نگرفتم
و فقط تحمل کردم
گاهی شوهرم و زندگی اینقدر بهم فشار میارن
به گدایی فکر می کنم
ولی خواهش التماس واسه این شوهر ،،دیگه نه
الانم گفتم
فردا میرم دادگاه تا یارانه رو جدا کنم
بسه تا حالا به خاطر این بچه ها کوتاه اومدم
میگه میری میبینی
تو دادگاه واسه زن هایی مثل تو تف هم گیر نمیاد
فقط با دلشکسته گریه می کنم
برو نفقه رو درخواست کن
خرجی نمیده؟
چرا یارانه درخواست نفقه بده که ملزم به پرداخت بشه
بمیرم برات ، هرکسی رو نگاه می‌کنی یک مشکلی داره :) نمیدونی واسه خودت گریه کنی یا بقیه
شوهرت همون وکیله ست که سی تومن دیه ازش کرفتی؟
مگه جدا شدین که یارانه جدا کنن؟ به سرپرست خانوار میریزن
اگر اراده قوی داری برو تمام حقوق تو بگیر
فک کنم واسه یارانه دادگاه نیازی نباشی بری
نا گفته نماد من بچه ی اولم معلول دهنی شدید و پوشکی شد و به خاطر اون و هزینه هاش کوتاه اومدم
که این شدم
و دلم نیومد بچه رو بزارم بهزیستی
و به پاش موندم
منم نمیدونم از کجا شروع کنم اما خلاصه بگم به شجاعتت افتخار میکنم.
دوست من چند ماه اومد رفت فرمانهرداری یارانه شوبا بچه ها از شوهرش جدا کرد اون جدا میگیره اینام جدا
شما برو کار خودت و انجام بده: انقدر مثل زن های ضعیف گریه نکن. پاشو برو حق خودت و بگیر حداقل خرج خودت کن. انقدر ضعیف نباشین بگو تو هم واسه خاطر سیصد تومن پول نمیمیری
ادم چی بگه برای سیصد چهار صد هزارتومن ادم بره دادگاه چه مرد بی وجدانیه
