مگه یه بچه چقد میتونه طاقت بیاره مگه من چند سالمه😭

هست

مادرت داره ظلم میکنه بهتون

ما وقتی مادرم بود هزار تا درد داشتیم

الان که ول کرده رفته 100000 تا درد

معلومه خیلی فهمیده ای هوای داداشتو داشته باش دخترم

درکت میکنم 

پدر منم اعتیاد داشت ولی مادرم به شدت زن صبوری بود با این حال چون پدرم تعادل نداشت مرتبط تو خونه جنگ بود و آبرو نداشتیم تو محل

مادرم بعد22سال طلاق گرفت  و بعد اون به مرور زندگی ما4تا بچه شکل گرفت 

خداروشکر همه سالم و افراد موفق و مفیدی شدیم 

ولی نمیشه آثار و ضربه ها و زخم های روحی و روانی که از اون دوران داریم رو کتمان کنیم 

امیدوارم زودتر بهترین شرایطت براتون به وجود بیاد و از من میشنوی هیچ وبخاطر جنگ هیچ کسی حتی پدر و مادرت آینده خودت رو خراب نکن 

برادرت به تو احتیاج داره

فقط میتونم بگم حواست به مامانت باشه خداروشکر کن مامانت بالاسرته زن بابا نیست ب مادر تمام سختیارو ب جون میخره از بچش دفاع کنه ولی زن بابا بچه رو سپر جانش میکنه مواظب مامانت باش اگه پول داری حتمااااا پیش روانشناس ماهر برو مامانت روهم ببر و یچی دیگه به مامانت بگو بیخیال بابات بشه بزارید تو حال خودش باشه دوتایی باهم بریم دنبال کار هدفتون خودتون باشید تا بحث با پدر بی فایدس فقط انرژی‌ و حوصلت نابود میشه

حرفات تناقض نداشت؟

ببین مادره اگر بمونه با دعواها ظلم میکنه بهشون چون بچه ها از لحاظ روحی اسیب میبینن

ولی اگر بره دیگه اون آشوب ها نیست(ار باباعه سر بچه ها تلافی نکنه) اما کل کار و بار خونه میمونه رو دوش استارتر

هرچقدر تلخ ولی باید واقعیت رو قبول کرد این زندگی هست ک پدرت برای خودش خواسته منم ی زمانی برای بابام دلسوزی میکردم همش خودخوری ولی از وقتی قبول کردم ک خودش چنین زندگی خواسته من در حد توان بهش کمک میکنم گوش کرد ب نفع خودشه نکرد خب چ کنم؟؟مگه میتونم تمام وقت و انرژی و جوونی و حوصلم رو بزارم برای آدمی ک زندگیش رو نمیخواد اینجوری زندگی خودمم نابود میشه پس فردا مثل بابام محتاج بقیه میشم پدر ما حداقل ۴۵سال رو دارن وقتی تااین سن اینجوری زندگی کرده از این به بعد رو منو تو نمیتونیم تغییر بدیم مگر اینکه برای خودمون تلاش کنیم پیشرفت کنیم لااقل موقعی ک دیگه توان کار کردن نداشتن بتونیم کمکشون کنیم ن اینکه خودمونم ی ادم بدون هدف بدون آینده مثل باباهامون بشیم ک دردمون هزار برابر بشه

اگه باباش دست ی زن رو گرفت آورد چی؟آیا اون موقع وضعیت بچها بهتر میشه؟

شرایط سختیه 

سن سختی هم داری 

تو این سن آدم خود به خود گيجه که چه کنه حالا این مسائل هم قاطی میشه که دیگه بدتر 

بعد از طلاق من خودم تو سن دبیرستان ی ماه از خونه رفتم خونه پدربزرگم ولی اونجام مدام حرف مفت فامیل بود 

به فکر خودکشی بودم و حتی قرص هم خوردم ولی بعد از ترسم همه رو بالا آوردم 

میخواستم برم بهزیستی و حتی به مشاور هاشون زنگ زدم ولی باز دلم نمی اومد غم مادرمو ببینم بیش از این 

دنبال دوست پسر رفتم دیدم نه واقعا اینا هم نمیتونن منو درک کن و فقط دنبال مسائل... هستن

خلاصه کنم برات هر راهی که شاید الان تو بهش فکر کنی رو رفتم 

بی علاقه ادامه تحصیل دادم ولی سال آخر دبیرستان ی هو به خودم اومدم و گفتم من باید ی کاره ای بشم 

به سختی تلاشمو کردم و وارد کار معلمی شدم و درکنارش رفتم دانشگاه هم کار کردم خرج خودمو و تحصیلمو دادم هم کمک خانواده کردم 

14 سال تدریس کردم و کار فنی کردم، کامپیوتر با کارم هم تونستم بخش زیادی از جهیزیه خواهرهامو بخرم هم خودمو 

و بهت بگم من آخرین بچه بودم 

بعد از بچه دار شدنم به انتخاب خودم موندم تو خونه که دخترمو بزرگ کنم و الانم دومی رو باردارم 

الانم زندگی روی سخت داره و شاید بعضی روزا سخت‌تر از روزهای مجردیم باشه

ولی خب میگذره عزیزم 

مهم اینه که تو سختی ها جا نزنی و سالم بمونی 

برات بهترین ها رو از خدا میخوام 

اینو دیگه تجربه نداشتم