داشتم به این فکر میکردم اون کسی که دوسش داشتم و ازقضا فامیل هم هست اگه چندسال دیگه خدابه من پسر بده به اون دختر اگه کاری که اون بامن کرد و حس من رو نادیده گرفت پسرم سر دخترش بیاره چی میشه. یعنی همون جمله زمین گرد هست رخ بده.
ولی ته دلم راضی نشد چون بنظرم اگه کسی را دوست داریم هیچ وقت راضی به عذابش نیستیم حتی نفرینش هم نمیکنیم.
حالا سوال این شماهم اگه تو موقعیت من بودید نفرین میکردید؟
من هیچ وقت سعی نکردم کسی را عذاب بدم،همیشه سعی کردم خودم عذاب ببینم تا کسی که دوسش دارم همیشه هم چوب مهربونی هام رو خوردم.
بنظرتون من دیوونه ام؟ نیاز به روانشناس دارم؟ یا طبیعی هست
