من همیشه نه ولی گاهی ک یاد ی کارایی از جانب کسایی ک خیلی بدی کردن میفتم واقعا آرزوهای بدی میکنم واسشون
ولی بعدش عذاب وجدان میگیرم ک نکنه بدجنس شدم ک اینا میاد توی ذهنم
من واسه دشمن خونیمم آرزوی مرگ نمیکنم بنظرم طبیعی نی
منم همینم
هیچوقت دلم نمیاد نفرین کنم نمیدونم چرا
نه ارزو مرگ سنگینه خیلی
من نهایت یکی عین خودشون را براشون ارزو میکنم
من آرزوی مرگ بد میکنم واسشون وقتی یادم میوفته چه بدی هایی در حقم کردن ولی وقتی بهشون فکر نمیکنم بود و نبودشون مهم نیست واسم.
مثلا میگم یه ماه گم بشه بعد جنازه ش پیدا بشه، یا مثلا به دردی بمیره ک کسی تاحالا به اون درد دچار نشده😐 و چیزای بدتر😐
منم یاد بدی های کسی میفتم که خیلی عذابم داده فقط میگم الههی خدا یکی عین خودش نه کم تر نه بیشتر بزاره سر راهش تا بفهمه چه عذابی بهم داده ولی ارزوی مرگ هیچوقت چون مرگ نعمته
بله
دقیقا منم اینجور بودم هیچوقت دلم تمیومد کسی رو نفرین کنم و درک نمیکردم کسی که دیگران نفرین میکرد اما گاهی تو زندگی چنان ضربه بهت میزنن که تا مغز استخونت میسوزه شاید قضاوت کردم وخدا گذاشت سر راهم تا درد دیگران حس کنم ولی هیچوقت ارزوی مریضی و مرگ نمیکنم و نمیتونم اما فقط میگم مث خودشون خدا بزاره جلوشون
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
