بهتر از اینه که جواب رو آماده تقدیمشون کنیم
.
مثال میزنم گلم تا متوجه موقعیت بشید، مثلا:
به بچه ای که پشت در میمونه، بهش یاد بدیم که برو خونه همسایه و کلید رو ازش بگیر (سریعترین راه حل، بدون اینکه اجازه بدیم خودش هم فکر کنه)
.
حالا از بچه بپرسیم که اگر پشت در موندی، چیکار میکنی؟
قطعا چند تا فکر که میاد تو ذهنش رو بهمون میگه، حالا درست و اشتباهش رو تشخیص میدیم، بعد هدایتش میکنیم که کدوم راه حل بهتره،،،،، اینطوری چند راه حل رو هم پیشنهاد داده (پرورش ذهن خلاق و انتزاعی) و هم از بین چند تا پیشنهاد، یکی رو انتخاب میکنه که تو اون لحظه درسته (پرورش عزت نفس و قدرت تصمیم گیری)
.
حالا بنظرتون کدوم بهتره.
البته که مثال زیاده و من فقط همین یه مورد رو تایپ کردم، اما بهتره همیشه لقمه آماده رو در اختیار بچه نذاریم، اجازه بدیم خودش هم تجزیه و تحلیل کنه، اگر نشد حالا کمکش کنیم، و بــــاز هم پیشنهاد خودش رو ترجیحا انتخاب کنیم طوری که ما شاخ و برگ داده باشیم فقط