تو این یکی دو روز چند تا تاپیک دیدم از مامانایی که خسته بودن از شیطنت و حرف گوش نکردن و اذیتای بچه شون. به عنوان مادری که امسال دختر کنکوری داره بهتون میگم که زمان کنارهم بودن به شدت کوتاهه من داشتم فکر میکردم دخترم کی اینقدر بزرگ شد کی صداش عوض شد کی قد کشید که من نفهمیدم😔🤔
و از دنیای بچگی فاصله گرفت کمدش خالی از اسباب بازی شد و گل سراش خانمانه شدن
خانوما! واقعا سریعتر از اون که فکر کنید زمان میگذره و دیگه بچه هامون تو خونه نیستن دنبال درس و دانشگاه هستن یا ازدواج کردن و برا همیشه از خونه مون رفتن😔اون وقته که دلمون لک میزنه برا اینکه کنارمون باشن برا صبحونه خوردن دور هم برا پارک رفتن و برا قدم زدن باهاشون
تا میتونید از بودنشون کنار خودتون لذت ببرید و موقع سختیا به این فکر کنید که زود زود زود میرن و دلمون تنگ میشه حتی برا شیطونیاشون
من دارم برای روزی که مستقل بشن و من و شوهرم بتونیم دوکلمه حرف بزنیم دو تا سفر بریم لحظه شماری میکنم😑😃
پسرمن اکثرشباگریه میکنه که من نمیخوام بزرگ شم،میخوام همیشه پسرکوچولوی تو باشم.
غم همیشگیه من همینه🥺 که بچه هام زود بزرگ شن و بعدا بگم چیزی از بچگی شون نفهمیدم. دلم میخواد هر یک ماهشون
یک سال طول بکشه
آفرین
وقتی خودم به آیندشون فکر میکنم .بغض میکنم ولی واقعا سخته
راستی عنوان تاپیک رو می خواستم بزنم صرفا مامانای خسته بعد دیدم کل مامانا رو خطاب کنم بهتره (صرفا) رو باید حذف می کردم که یادم رفت😅
من یکی از اون مادر های شاکی بودم این ها رو گفتی اشک اومد تو چشمم ..درست میگی با وجود اذیت زیادشون ولی طاقت دوریشون هم نداریم
دقیقا
از اون همه سر و صدا و خانه های پر از اسباب بازی میرسن به سکوت ، آزادی ، استقلال
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
5 ثانیه پیش
6 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
