برای من درس تهش چیزی نیست و خوندنش سودی نداره جز اینکه کسی ازم پرسید بگم مثلا دکترا دارم.
شاید برا شما به درد بخور باشه ولی برا من نه.
مثلا الان بخوام برم لیسانس وکالت بگیرم بعدش کار نکنم ۱۰ سال بعدم نمیتونم کار کنم. چیزیم یادم نمیاد.
من ازدواجو نمیگم نمیخوام بکنم، هرچنو واقعا فعلا نمیخوام ولی در کل...
ازدواجو چیزی نمیگم راجبش ولی بچه رو واقعا نمیخوام.
از تولید مثلش تا مردنش از تک تک لحظه هاش متنفرم و نمیخوام.
و در کل وقتی شاغل باشی دیگه مدرکت مهم نی.
تهش مدرک نداری میخوای بری دانشگاه مدرک بگیری، خب در کنار کارت دانشگاهم میری....
من کلا به کارای هنری و جذاب علاقه دارم اونم نه از نوع درسش یعنی هنرستانم خوشم نمیاد برم...
و دیگه دیدم از خیلیاام که مدرک به دردشون نخورده.
اونایی که شغلشون به مدرکسون ربط داره، یا قراره بیکار بشن چرا مدرک به دردشون میخوره. ولی اونی که خودش قراره کار کنه و مدرک تحصیلیش توی رشد کارش کمکی نمیکنه، نه واقعا فقط الکی خودشو خسته کرده... اینو مشاور تحصیل کرده به من گفت که منووبیشتر به سمت علاقم کشوند...
انگار اون حرفش دید منو باز تر کرد.
وگرنه من موقعیت بدی نداشتم انسانی اسمش بد رفته ولی رشته آسونی نی، تیزهوشان بودم، زیرشاخه های خیلی زیادی داشتم، اگه میخوندم میتونستم رشته دیگه ام کنکور بدم.
ولی خب بازم تهش چیزی نمیشد مثل قبل درس و درس و درس و اجبار بود.
چون علاقه ام نداشتم احتمالا بیکار میشدم. یا شایدم شاغل میشدم ولی افسرده تر از همین الانم...