سه روزه من قهر کردن امدم خونه مادرم ..
بچمم شیرخوارست
شوهرم روز اول امد بردش بزور
بعد خانواده شوهرم همش زنگ میزنن میگن برگرد بچت شیر نمیخوره ...بهونه میگیره نمیخوابه
چون خیلی بهم وابستس
ولی شوهرم حتی یه پیامم نداده ک برگردم
دلم اروم نمیگیره میخوام برگردم ولی میدونم اگه خودم برگردم سوژه ی شوهرم میشم و وضعم بدتر میشه
من بهشون گفتم خب بیاریدش پیش خودم ...
ولی میگن شوهرم نمیزاره و اگه بیاریمش دعوا میکنه
بچتو بردار بيا خونه بابات
برو سر زندگیت بخاطر بچت
شاید خودش روش نمیشه به اونا میگه بگن
اگه اینجوری سر خود برگردم دفعه های بعدی اصلا دیگه براش مهم نیست قهر کردنم یا نکردنم
از طرفیم مادرم باهام بد رفتاری میکنه فقط سرزنشم میکنه و میگه لوسی فلانی بهمانس
لج نکن مرد غرور داره خیلی براش سخته با لج بازی زندگی دووم نمیاره به فکر اون طفل معصومی که خودتون به زور توی این دنیا آوردینش هم بکن خودخواه نباش
چرا رفتی ک الن ندونی چیکار کنی دوروز خونا خودت قهر میکردی قیافه میگرفتی تموم میشد
بخدا خودخواه نیستم
ولی دیگه ی جای سالم برام نمونده سر هرچیز بیخودی کتکم میزنه من از اول بارداریم تا الان ک بچم نزدیک هفت ماهشه هیچوقت قهر نکردم گفام بخاطر بچم
ولی اون همش از این موضوع داره سو استفاده میکنه فکر میکنه من رو بچم حساسم دیگه نمیتونم برم
عزیزم به بچت فکر کن گناه داره ...هیچی مهمتر از بچت نیست ...غرور و لجبازی رو بزار کنار الان وقت فهموندن چیزی به شوهرت نیست ...یا تنهایی بچه رو نمیدادی دستش یا خودت هم باید آماده میشدی میرفتی با بچت ....الان زنگ بزن شوهرت بگو بیا دنبالم مادرت میگه بچه داره اذیت میکنه ...عزیزدلم تو در وهله ی اول مادری بعد زنی ....دلم کباب شد برای بچت چجوری چند روز دوام اوردی؟پاشو برو خونت شده پای پیاده برو ..ولی برو
اگه شوهرت چیزی گفت بگو بچم برام عزیزه بخاطر بچمون اومدم .
خب بگو دو تا بزرگتر مثل آدم بیاین دنبالم تا برگردم
خیلی وقته ک فقط خونه خودم قهر کردم ولی بخدا دیگه بریدم ...یکارایی میکنه ی بلاهایی سرم میاره ک دیگه ....
اون داره سو استفاده میکنه
من فکردم بچمم میزاره پیشم بمونه چون خودش میدونه در چ حد بچم بهم وابستس ولی بی رحم امد بردش
دقیقا همینطوره ....یسری چیزا برای مرد عادی بشه تمومه...دیگه ناز نمیکشه منت نمیکشه...باید همون خونش قهر میکرد و سر زندگیش میموند...کتک میزنه؟بچتم نباید تنهایی بفرستی...یک کلام میگی جایی که مادر هست بچه هم هست ...جایی که مادر جایی نداره بچه هم جایی نداره..بسلامت
اون چجوری به زور میخواست بچه ی شیرخوار رو از تو خونه ی پدرت به زور ببره؟توی موقعیت مناسب تر باید این روش رو پیاده میکردی نه الان ....الان بچت بهت نیاز داره عزیزم...بعدا بزرگتر شد تصمیم قطعی بگیر و حالیش کن که اگه آدم نباشه توام نمیمونی
