نمیخوام نصیحت کنم یا بگم حرفام درسته فقط میخوام اونچه تو دلمه و بهش رسیدم رو بهتون بگم شاید قبول داشتید و به دردتون خورد مخصوصا خواهرای گل کم سن و سالم که هنوز خیلی جوونید و اول راه. کاش وقتی بیست سالم بود می دونستم که تنها کسی که میتونه من رو خوشبخت کنه فقط و فقط خودمم تنها کسی که همیشه باهامه کسی که باید بیشتر از همه بهش بها بدم و ازش مواظبت کنم فقط خودم هستم. کاش خودم رو یه گل یا یه نهال جوون می دیدم و با عشق به روح و جسم خودم می رسیدم که قد بکشم، که سرسبز بشم. کاش هیچ وقت غصه چیزای بیهوده رو نمی خوردم، می دونم آدم تو یه سنی پر از احساسه عاشقی رو خیلی عمیق تجربه می کنه اما تجربه احساسات قشنگ نباید ما رو به ورطه نابودی بکشه. شمایی که شب و روز غصه ازدواج نکردنت رو میخوری یا توی داغ عشق بی حاصل میسوزی یا خودت رو مقایسه می کنی با دخترای فامیل و همسایه من درکت می کنم همه اینا طبیعیه اما اگه خودت رو رها کنی تو این احساسات منفی، اگه بذاری افسردگی روزای خوب زندگیت رو ازت بگیره اون وقته که بعدها خیلی پشیمون میشی. همسر و عشق و زندگی مشترک خوب خیلی هم خوبه اما اینا فقط بخشی از زندگیه یه مرد فقط همسفر زندگی هست برای ما نه همه زندگی یا دلیل بودنمون. تا میتونید تو این دنیا یاد بگیرید حتی کوچک ترین چیزها مثلا درست کردن یه گل کاغذی یا حتی یه سلام احوالپرسی از یه زبان جدید. بذارید وقتی سی سالتون شد وقتی چهل سالتون شد وقتی ازدواج کردید و از روزمرگی و ماراتن زندگی خسته شدید و خواستید برای کسی از خودتون حرف بزنید فقط نگید متاهلم بلکه از مهارتاتون از دانشتون از چیزایی که تجربه قشنگی ازش دارید حرف بزنید. همه چی این زندگی میاد و میره حتی آدما هم میان و میرن و خاطره میشن حیفه که بهترین روزهای زندگی رو بیهوده و بی هدف بگذرونیم، اونی که میتونه ما رو خوشبخت کنه همونیه که هرروز تو آیینه بهش خیره میشیم و مسواک می زنیم...
ایول😍😍😍😍😍😍👏🏽👏🏽👏🏽👏🏽👏🏽
شغلتون چیه؟
چندسالتونه؟
اگه دوس. اشتی بگو
این روزا که یاد گذشته و روزای مدرسه افتادم بیشتر از قبل از سرعت گذر عمر خوف کردم از همه کارایی که دوست داشتم انجام بدم اما با خسته کردن روحم و افسردگی هیچ وقت انجامشون ندادم و الان تازه دارم شروع می کنم ولی دوست داشتم وقتی بیست سالم بود اینا رو می دونستم. همه چی میگذره و خاطره محوی ازش باقی می مونه آدما، خشم، عشق، سوگ همه چی فقط اونی که همیشه با آدم می مونه روح و جسممونه
همه رو درست گفتین
اره دقیقا
من ۲۱سالمه با نا امیدی
و تصمیمات اشتباهی که تا الان داشتم دارم ایندمو به باد میدم
با افسردگی الکی
دانشجوعم و با یه عشق یه طرفه الکی که اون یارو اصلا منو نمیشناسه ذهنمو درگیر کردم نمیدونم چجوچری بهش بی توجه باشم؟
یه شکست تحصیلی داشتم فرهنگیان قبول نشدم و دیگه فکر میکنم همه چیز برام تموم شده
اره چاقعا همینایی که شما میگی حقیقته
ولی باید ادم بدونه چجوری کنتر کنه این وضعیت و افکارو
هنوز خیلی جوونی عزیزم همه احساساتی هم که داری طبیعیه فقط نذار تو حال بد بمونی از هر احساس منفی که داری از همه شکستا و حسرتات یه چیز مثبت بکش بیرون و بهش ایمان بیار وگرنه به خودت میای می بینی عمرت رفته دردات به خاطره تبدیل شدن اما روحت التیام پیدا نکرده که نکرده
