بچه ها من تازگی یه کتابی رو شروع کردم به خوندن
عکس جلدشو براتون میذارم، یه رمان آمریکاییه
کتاب در مورد رسیدگی یه پسر به پدر پیرش و جریان های زندگیشه و خلاصه معمولی
اما یجاش منو بهت زده کرد!
نوه این آقا که یه پسر جوونه عاشق آهنگای باب دیلنه
ببینین پدرش چه حرفایی در مورد این خواننده و آدم هایی مثل اون بهش میگه!
چرا خودشون دوس ندارن جووناشون به این آهنگا گوش بدن
اما تو صنعت سینماشون گوش دادن بهشون رو "خفن بودن" جلوه میدن به ما؟
چرا واقعا؟
در ادامه گفتگوی این پدر و پسر رو براتون میذارم
اما قبل و بعدش باید فکر کنیم، این فقط در مورد آهنگه، اونا خودشون خیلی چیزا رو برا خودشون بد میدونن اما برا ما عالی جلوه ش میدن:
اولی (از زبون پسرشه، اینا تو راه یه شهرن) : https://s6.uupload.ir/files/20230916_133216_cyvp.jpg
دومی : https://s6.uupload.ir/files/20230916_133029_5vv2.jpg
سومی : https://s6.uupload.ir/files/20230916_170210_nbf8.jpg
اینم عکس جلد کتاب : https://s6.uupload.ir/files/20230916_133233_l60.jpg
https://s6.uupload.ir/files/20230916_170210_nbf8.jpg