من زن بردار شوهرم شدم ولی به اجبار

من زاده شهریور ۱۳۲۱ ام من بعد ۶ تا پسر دنیا اومده بودم اسمم رو پدرم انتخاب صنوبر 

ما تو یه روستا اطراف اصفهان ساکن بودیم اون موقع ها کسی زیاد به درس خوندن اهمیت نمی‌داد به درس خوندن دختر ها که اصلا اهمیت داده نمیشد ولی پدرم همیشه آرزو داشت من درس بخونم و طبابت کنم پدرم هر روز کلی راه رو با الاغ منو میبرد تا شهر که درس بخونم تو روستایی که هیچ کس سواد نداشت من نهم راهنمایی رو تموم کرده بودم اونم فقط یه لطف پدرم وگرنه مادرم مدام طعنه میزد که دخترای مردم همه شوهر کردن فقط تو موندی اما پدرم به حرفای مادرم اهمیتی نمیداد تو همین روزا یه روز رفته بودم چشمه آب بیارم یه پسر رو کنار آب دیدم که داشت صورتش رو میشد منم نشستم کوزه رو پر کنم بعد از پر کردن کوزه صدام زد صنوبر نمیدونستم اسم منو از کجا میدونه ولی جرعت برگشتن نداشتم و تا خونه دویدم اون روز وقتی برگشتم مادر با پدرم داشتن دعوا میکردن

مادرم میگفت صنوبر سنی ازش گذشته و باید ازدواج کنه ولی پدرم میگفت باید درس بخونه و من روشوهر نمیده تو این بگو مگو من اومدم مادرم گفت تو یه خواستگار داری و امشب میان ولی پدرم گفت من امشبم بیان میگم دختر شوهر نمیدم

شما می تونید نخونید داستان کاملا واقعی 

شب اومدن همون پسره بود که لب چشمه دیدم اسمش دیار بود قرار شد پشت پرده حرف بزنیم کفت از من خوشش اومده و میخواد باهام ازدواج کنه گفت ور دست باباش کار میکنه و میزاره درس بخونم نمیدونم چرا ولی ازش خوشم اومده بود یه پسر بود با قد بلند و چشمای آبی اگه میگفتم تو روستا از اون خوشگل تر ندیدم اغراق نکردم اونا از روستای پایینی بودن

وقتی اومدیم مادر دیار گفت راضی و منم سرمو تکون دادم و همه کل کشیدن پدرم خیلی با حالت بدی نگام کرد قرار شد ۱۶ ماه برگردن وقتی رفتن پدرم دعوای شدیدی باهام کرد و گفت هر غلطی دلت میخواد بکن ۱۶ ام بلاخره فرا رسیداون شب خطبه عقد منو و دیار خونده شد و ما رسما زن و شوهر شدیم قرار شد مراسم عقد توی مهر ماه برگزار بشه و تا اون موقع وسایل و جهيزيه آماده بشه

مهر ماه رسید جهیزیه من‌آماده بود اما همچنان پدرم باهام قهر بود و ذره ای راضی به این وصلت نبود اون شب نحس شب ۲۹ مهر ماه ۱۳۳۲ خبر آوردن که دیار سکته قلبی کرده و برای همیشه از پیشم رفته من دیوانه وار گریه میکردم و خودمو میزدم دیاری که اون همه دوسم داشت دیار مهربون و چشم آبی من رفته بود