بعد از اختلاف ها و مشكلات حل نشده حس به ميكنم ديگه با شوهرم از هم طلاق عاطفي گرفتيم راستش ديگه دلمم نميخواد درست شه فقط ميخوام تموم شه،حيف عمر و ارزشي كه من تو اين زندگي لعنتي گذاشتم،چه تحقير ها كه نشدم چه حرفا و رفتار هايي نديدم،الان دلم از زمين و زمان گرفته
واقعا چرا هرچي دعا هم ميكنم خدا هم نگام نميكنه اخه؟
حق داری سخته
من امروز با مشاوره صحبت کردم تو پروسه طلاقم خداروشکر گفت افسردگی نگرفتم
خدا حواسش ب همه هست مهربونم ، خدا ب ما عقل و درک داده واسه تصمیم ، برو مشاوره گلم ببین چی میگه
مشاوره هم ميگه جدا شو ولي بابام هنوز راضي نشده
خودمم گفتم بزار برم سركار يه پولي جمع كنم كه سربار باباهه نشم بي منت
حالا شوهرم نميزاره ميگه خوشم نمياد زنم بره سركار،خودشم اه در بساط نداره كه بگم از خودش پول بگيرم جمع كنم
من هنوز سر خونه زندگي نكبتيم هستم ولي داره حالم بهم ميخوره از اين نوع زندگي
خب ميگم طلاق بگيرم شايد اروم تر شدم
شوهرم منو كتك نميزنه ولي رفتارا و حرفاش از صدتا كتك هم بدتره ،روح و روانم داغون شده
ببين تو هنوز خيلي جووني ،بخدا همين معلميت رو ادامه،سمت دوس پسر اينا هم الكي نرو چون فقط وقتت تلف ميشه،به اميد خدا ببين سال ديگه همين موقع چه پيشرفتي ميكني تو زندگيت ،حال به مرور خيلي بهتر ميشه،قشنگ دستت مياد كه هدفت چيه و بايد چيكار كني
