خانمای باتجربه ی لحظه بیاید لطفا.خیلی مهمه

ب نظرم کار جالبی نیست گفتنش ولی از طرفیم حس میکنم بهم بی احترامی شده...از شوهرم توقع داشتم احترام منو داداشم رو نگه داره.

یعنی واقعا یادش نبوده...خب غیرممکنه.خودش دیده من چطور برای خواهر و برادرم جونمو میدم

خواهر برادرم قلبمن.مث بچه هام میمونن

بعد همیشه توی هر شرایطی حالا جدایِ از بحث دعوت کم کاری میکنه.حتی ب بچه برادر من عیدی نداد.سال اول تولدش بود.خودم ز پس اندازم دادم ولی چکارا برا بچه ها خواهر خودش میکنه.بعد داداش من هرسال هم ب بچه ام عیدی میده هم خودم.چقد خودش و زنش بهمون احترام میزارن.حتی مادر زنش چقد بهمون خوبی کرده

من بیشتر از شوهرم دلگیرم حس میکنم بهم احترام نزاشته 

خیالم ک راحت نمیشه ولی با گفتنش دلم سبک میشه

خیلی ناراحت شدم از شوهرم.توقع داشتم احترام منو حفظ کنه

آره بوده.همیشه بعد قهر و دعوا و اعصاب خردی ی قدمی برمیداره برا من

از گفتن میگم.ب قول مامانم اینجوری بهتر میشناسمش.دعوت کرد ک هیچ نکرد هم منم میشم مث خودش در برخورد با خانواده اش

میدونی بحث دعوت و اینام نیست.بحث احترامِ .چون بالاخره داداش من بخواد بیاد ک دست خالی نمیاد .عروسی ندیده هم نیست.خدا رو شکر خانواده زنش خیلی خوب و آدم حسابین.خیلی زیاد