مدتی بود یعنی در اصل کلا اینطوری بودم که زیاد حرفامو نمیزدم واسه همین کسی نمیدونست دارم چیکار یا حال و احوالاتم چطوریه حتی مامان و بابام
بابام که خیلی وقته بهم بی اعتتایی میکنه
اما مامانم گفت باهاش راحت باشم ؛ کمتر از یک هفته است تلاش کردم راحت بهش بگم و شد ! راحت و روراست صحبت کردم ! ولی الان داشت دعوا میکرد و از من خسته شده و دیگه خواهرم براش با ارزشتر شد ! ریگه می خواد رو خواهرم تمرکز کنه و دیگه برای من نمی خواد کمکم کنه !
و ....
نمیدونم چرا خودمو از قبل براش اماده کرده بود ...
میفهمم اما متوجه نمیشم چی میگی 😐
وی به مامانت گفتی
چیو بهش گفتی
اخییی چند سالته
بهش گفتم تو این سه سال افسردگی داشتم
چون تا ساعت ها خیال پردازی میکردم و این افسردگی بود
عصبی شد و اما خودش رو کنترل کرد ولی تو صداش عصبانیت بود
امروز بهم گفت تو که درست تموم شد ولی چرا اینطوری این سه سال اخر رو درس خوندی ؟
گفتم چون درس خوندن رو دوست ندارم گفتم یعنی واقعا برات سوال نشده بود که چرا تو این ۱۲ سال اینقدر عذاب کشیدیم برای درسای من ؟ چون داشتم به زور می خوندم تا ۲۰ بشم !
عصبی شد و داد و فریاد کرد و کتابامو پرت کرد و نا امید شد و گفت اگه اینطوری دانشگاه هم نمیزارم بری ! بری که پول حروم کنی ؟ شرمنده !
گفت واسه کامپیوترت می خوای مسخره بازی دربیاری نمیزارم بری !
در صورتی که من کامپیوتر رو دوست دارم
ولی وقتی گفتم کامپیوتر فرق میکنه !
گفت چه فرقی ؟ اونم درسه !
راستش دزن حرفش اینقدر نا امید کننده و ناپخته بود ترجیح دادم لبخند بزنم و سکوت کتم
