یادمه یه خواستگار خوب و پاپیچ داشتم مامانش میگفت دانشجوعه و سربازی نرفته یه مدت نامزدی طول میکشه اینا. بعد مامان بابام باهم مشورت میکردن مامانم میگفت اگه یه وقت پسره مرد چی؟ بابام میگفت حالا مرگ که دست خداست هعی زندگیییی یعنی تو بحث ازدواج منم حرف مرگ و میر و ناامیدی میزدن. الان انقد ذهنم داغونه اصلا ناخودآگاه همش داره آینده رو تصور میکنه که یه عزیزیو از دست میدم یا خودم جوون مرگ میشم. چه کنم این افسار گسیخته رو کنترلش کنم؟ تو روخدا مراقب روح و روان بچه هاتون باشین به نظرم حتی طرز فکر ماهم روی بچه هامون تاثیر میزاره چه برسه به رفتار و گفتارمون
عزیزم برو پیش مشاور اینقدر حالت خوب میشه
خودت رو از این افکار نجات بده
منم منفی بافم خیلی ام اذیتم میکنه
باحرفتون موافقم
و شما یه سر روانشناس برید لازم دونست میفرستتتون روانپزشک که دارو بدن
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
