سلام بچه ها ادامه دو تا تاپیک قبلی اما اینجا هم مختصر توضیح میدم (مهمان تنبل و بیخیال و....من)

این خانم و آقا پریشب تا ساعت ۳,صبح با شوهر من نشستن به مشروب خوردن بعد ساعت ۳دوتا بچه ۷و۱۰ساله اش تو اتاق خوابیده بودم تنها گذاشته رفتن دور دور .منم تو اتاق دیگه با بچه هام بودم.بیدار شدم برا نماز صبح صدای گریه بچه بزرگ شنیدم آروم البته گریه میکرد .اول چیزی نگفتم دیدم یه ربع گذشت این گریه میکرد .رفتم سوال کردم گفتم چیزی میخوای یا جاییت در می‌کنه .گفت نه خاله مامان بابام چرا نیستن خیلی وقته رفتن نیومدن

من گریه بچه رو دیدم خیلی عصبی شدم دلم هم به حال اون هم به حال خودم بچه هام که ما رو تو خونه گذاشتن نشستن به عشق و حال مشروب خوردن بعدشم دور زدن .انگار نه انگار بچه ها تو یه شهر غریب تو خونه من تنها گذاشتن .همون موقع به شوهرم زنگ زدم در حد انفجار عصبی گفتم من وسایل جمع میکنم با بچه میرم .اما اینجا هم یه تاپیک زدم از بچه ها کمک خواستم ‌در ضمن به شوهرم نگفتم برا قهر میرم .گفتم میرم خونه بابام مهمونات که رفتن بعد میام .اما قصد دلی خودم قهر بود که برم تا وقتی خودش بیاد دنبالم

اما اینجا گفتم از بچه ها نظر خواستم .بین نظر ها منطق ترینش که گفتن به جای قهر خانوم اون آقا از راه که اومد رک و راست بهش تذکر بده و با همسرت صحبت کن منم همین کار کردم .از راه که رسیدن حدود ساعت شش صبح جلو در حیاط بودم منتظر که بیان هنوز که تو ماشین بودن به خانومش گفتم خانم فلانی (اسمشو گفتم)از این به بعد که خواستی بری دور دور یا تو خونه بخوابی یا بچه هات با خودت ببر یا پرستار براشون بگیر جلو شوهر خودش و شوهرم خودم گفتم ،😅

بعد به شوهرم گفتم با تو هم خیلی حرف دارم .گفت بیا همین جا تو ماشین بشین بگو منم نشستم هنوز که شروع کردم شوهرم رفت تو گفت خوابم میاد .من هر چی گلایه و و... داشتم به زن و شوهره گفتم 

نه بعدش گفت من رفتم که تو بشینی هر چی دلخوری داری بهشون بگی .گفتم تو باید کنارم می‌بودی و ازم دفاع میکردی .اما شوهرم گفت خوب کاری کردی که همه حرفای این ده سال بهشون گفتی .آخه غیر از این کارشون خیلی پرو هستن.تا ۴بعد از ظهر تو اتاق باشوهرش خوابه هر روز دوتا بچه هاش بیدار میشن هر کار دارن به من میگن جرات نمیکنن از ترس برن اتاق مامان باباشون .منم همه اینا رو به هر دو گفتم