من ۱۹ سالمه و یک هفتس دارم میرم سرکار، مهر دانشگاه هم میخوام برم. شیش صبح میرم و هفت هشت میرسم خونه. همش دلم میخواد گریه کنم و انگار مضطربم، با اینکه کارم خوبه بد نیس. شمام اولش اینطوری میشدین؟ که بخواید جا بزنید و ... نمیدونم چیکار کنم
الان که دارم اینو برات مینویسم، کاملاً رایگانه، ولی واقعاً نمیدونم تا کی رایگان بمونه! من و دخترم بدون حتی یه ریال هزینه، یه ویزیت آنلاین از متخصص حرفهای گرفتیم. کامل بدنمون رو آنالیز کرد، تکتک مشکلات رو گفت و راهحل داد.
خودم کمر و گردنم خیلی مشکل داشت، دخترم هم پای ضربدری و قوزپشتی داشت… و باورت میشه؟ همهش رو درست کردیم!
عزیزم. ساعت کاری ات زیاده. احتمالا برای همین استرس داری. فعلا تا کار جدید پیدا نکردی بمون. ولی بگرد کار بهتر و تزدیک تر هم به خونه پیدا کن. چون رفت و آمد و ترافیک و شلوغی شهر و...آدم رو مضطرب و عصبی میکنه. انشالله دانشگاه هم قبول بشی
آله منم همراه با دانشگاهم رفتم سرکار دو شیفت بود سخته بود ولی من قوی شدم، دانشگاه تموم شد و من سرکارم هنوزدر جدید و بهتره و با ساعت زمانی 9صبح تا 2 بعدازظهر
پس بخاطر این سختیها جا نزن بخودت بگو یا میتونی یا باید بتونی، ببخشید یکم کلیشه بود ولی واقعا همینه جا نزنی برنده میشی
در یک شب از شب های زیبا خدا تورا در دستانمان قراررداد و مارو لایق تو دانست از ان پس تو به زندگیمان رنگ ومعناو مفهوم دادی...پسرمون دارا عشق زندگیه مامانو باباش یه مردادیه جذاب