هرکسی باید در زندگی اش یک رفیق که؛ همدم و هم سنگر و همرازش باشد،داشته باشد.
کسی که همیشه مثل دستهای خدا به موقع به دادت برسد.
کسی که امن باشد.
کسی که با وجودش کنارت گرد اضطراب و دلشورهایت را بتکاند.
کسی که وسط بعض هایت جوانه لبخند بکارد.
کسی که همیشه مفتخر رفاقت با او باشی.
کسی که تا او باشد هرگز احساس تنهایی نکنی.
کسی که وقت و بی وقت برایت " گوشه ای دنج " به حساب بیایید که همیشه حوصله اش را داشته باشی..
که اگر همچین کسی نباشد،نمیدانم برای شادی که به دونفر نیاز است،چه باید کرد؟!
یا دشواری ها را چگونه تاب آرود؟!
نمیدونم...