چقد دلم گرفته از نزدیکانم خدایا تو گفتی غیر من کسی کنارت نمیمونه من باور نکردم نه پدر نه مادر نه شوهر نه بچه چقددد احساس تنهایی میکنم همه بهم بد کردن چرا 😔
شما به این مرحله رسیدید که همه بهت ثابت کنن برات ارزش قائل نیستن
منکه دیگه این چیزا برام عادی شده الان فقط به خودم فکر میکنم
وقتی کوچیک بودم مادر پدرم میرفتن سرکار من همش خونه تنها از پنج سالگی منو پیس عموم میزاشتن اونم بهم دست درازی میکرد کسی نبود تو عالم بچگی بهش پناه ببرم انقد پدر مادرم باهام بد رفتار میکردن که جرات نکردم چیزی بهشون بگم شدم یه آدم بی دفاع و ترسو
بله
وای بیابغلم من توام یاتومنی
شدم پونزده ساله و عاشق کسی شدم که وقتی نگاش میکردم آرامش داشتم تپش قلب داشتم هیجان خدا چقد دوسش داشتم ولی انقد مادر پدرم کتکم زدن رفتن یه شهر دیگه تا بهش نرسم
عزیززززززززم....
الانم شمارشو دارم پروفایلش رو که میبینم چهره شکستشو آه میکشم جبگرم میسوزه
مادرم انقد تو مغزم خوند تا به پسرخالم جواب بدم از وقتی وارد زندگیم شد آرامشو ازم گرف تنها موقعی که آرامش داشتم درس خوندن بود انقد عصبی و پرخاشگر بود که از دوران نامزدی اصلا منو حساب نمی آورد
تازه اول راهی سنی نداری
خودتو قوی کن خیلی قوی ...نمی دونی این زندگی چیا به آدم نشون میده
امروز تولد سی و چهار سالگیمه و دارم از دردام مینویسم امشبم مثه شبایه دیگه با بغض و تنهایی گذشت عزیز ترین کسانم یادشون نبود تولدمه با این که من معلمم و تمام حقوقمو واسشون کادو و جشن گرفتم ولی خیلی قدر نشناسن
کجا هستی تهرانی؟
خدایا دم خودت گرم که بی ادعا همیشه کنارم بودی
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
