اوایل زندگی شاغل بودم. از دوران مجردی شغلمم خیلی درآمد بالاتری داشت. اما بعد ازدواج فهمیدم چقدر تنبل هستش و چقدر داره به من فشار میاد چون تایم کاری من خیلی زیاد بود
حامله که شدم دیگه نرفتم. نشستم خونه. و رسما روح و مغزم سابیده شد از بس بی هولش دادم ولی باز پول نمیده درست و حسابی .
دیگه اوضاع اقتصادی اونقدر خراب شد منم دنبال یه پشتوانه مالی برا خودم بودم. دیگه مجدد رفتم سرکار. منم معلمم.
نهاااایت پسر رو ببره دستشویی. خرید خونه رو انجام میده . شب بهش میگم جاها رو بنداز صبح ها جمع کن به زوووور انجام میده صدبار باید بگم آخر هم دعوامون بشه .
یک روز در میون بحث بحث. منم از دیشب قهر کردم. دیگه حال و حوصله اش رو ندارم.
به جهنم که خونه است. به جهنم ...حداقل کارهای مربوط به خرابی وسایل خونه و یه سری پیگیری ها رو انجام بده. باید یادداشت کنم براش بچسبونم رو یخچال. صدبار بگم شااااااید بره انجام بده. شاید. وقتی اعصاب من رنده شد
یادشوهرسمی دوستم افتادم
شما که شاغلین باید حتما کار خونه رو با شوهرتون نصف کنید. وگرنه زود فرسوده میشید
معنی نداره زنی که شاغله همسرش خانه داری نکنه. بچه داری نکنه. چرا فقط زنها رو تشویق می کنن به شاعل شدن و روی پای خودشون بودن. اینجوری از زنها دو برابر کار می کشن. به نفع آقایون
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
