رفتم خونشون

 که  یک دفعه دیدم امین از پشت پنجره زل زده توی چشمای من همین که سرم آوردم بالا رفت منم مهمونا رو ول کردم رفتم روی یه صندلی نشستم که دیدم ای دل غافل این  دیگه از کجا پیداش شد سعید داشت می آمد سمت من، یعنی این بشر همش توی قسمت زنونه بود دیدم دیگه اینجا جام نیست از هر طرف داره بهم حمله میشه سوئیچ گرفتم توی اون گرما رفتم توی ماشین نشستم فقط موقع شام رفتم سالن شام که خوردیم فکر کنم 4 ساعتی توی ماشین بودم 

قبلا توضیح دادم عزیزم اما به طور خلاصه بخوام بگم یه نفر عاشقم بود بهش نه گفتم حالا مجبور شدم برم خونشون اینجا هم مینویسم چون به هیچ کس نمیتونم بگم

میخواستن عکس خانوادگی بگیرن منم هرچی میگفتم نمیخوام عکس بگیرم حتی رفتم بیرون داییم پیدام کرد آوردم توی راهم بهم میگفت ناراحت نباش که امین قسمت تو نبوده سعید هم خیلی بچه خوبی با هم خوشبخت میشین منم هیچی نمیگفتم هیچی دیگه به زور منو توی عکس ها گذاشتن یعنی کارد میزدی خونم در نمی اومد از بس که فشار روانی تحمل کردم

اومدیم خونه خاله کوچیکم اونم نه گذاشت نه برداشت شروع کرد از امین حرف زدن  «ما برای ختم بچه اش کرج نبودیم نتونستیم بریم» اما خاله هام بودم خاله زهرا میگفت رفتم کنارش دلداریش بدم امین  گفته من کارم از دلداری گذشته روزی که تینا رفت من شکستم اینکه چیزی نیست 😭😭 منم از این ور حالم خیلی بد بود هم از اینکه امین همش منو نگاه می‌کرد و هم از حرف هایی که زده بود میدونم که خاله کوچیکم دروغ نمگیه ولی نباید اینا رو جلوی من می‌گفت

برای خودم دارم مینویسم؟ 

حالا من مینویسم ولی انگار هیچکس نیست یکم منو آروم کنه 

از سعید براتون بگم خونه دایی ام که بودیم اونا هم اومدن  داشش بزرگه که اسمش معینه تا منو دید که توی حیاط بودم ماشین روشن کرد گاز داد اومد جلو امینم اونجا بود آنقدر اعصابش خورد شد که رفت و من از فاصله آماده شدن مون و تا سالن حدود 2 ساعت شد که دیگه ندیدمش فکر کنم درسا هم خودش اومد امین همراهش نبود

امروز هم شام باز دعوت کرده ولی  به خاطر سعید دو تا سالن جدا گرفته دیشب سالن مردونه و زنونه کنار هم بود ولی جدا امروز برای ناهار زنونه همون جاست مردونه یه جایی دیگه که حدود ربع ساعت از سالن زنونه فاصله داره 

همش میترسم دعواشون بشه باز، شایدم شده

فدات عزیزم این روزا از بس خانواده بهم فشار میارن نمیدونم دیگه باید چیکار کنم 

این روزا همش میرم توی آینه خودمو نگاه میکنم میگم تینا تو چی داشتی که هنوز تو فکرته مگه درسا چیش از تو کمتره اون چی تو وجود تو دید که خودت نمی بینیش چرا وقتی زن داره باهاش بوده حتی ازش بچه دار شده من هنوز هستم چرا هنوز حسرت میخوره مگه من بهش چی دادم که درسا نمیتونه که این همه دختر ندارن همش میگم و گریه میکنم میترسم زندگیش بهم بخوره منو ندیده این حرفا رو میزده حالا باز دوباره همه خاطره ها براش زنده شد چیکار میکنه؟ بیچاره درسا آنقدر بدو بدو کرد آخرش هم جلو همه کلی چی بهش گفت که نزدیک بود گریه کنه خدایا من فقط 17 سالمه این همه فشار زیاد زیاد

کاش زود تر این زندگی تموم بشه خیلی خستم خیلی