از بدبختی و زجر کشیدن مردم خوشحال میشم 💔

ولی مثل این خانوم خیلی بهتره.یکم تخلیه میشه و ضمنا ظالم سالم .هر چقدر بدجنس تر بدبختی هات هم کمتره.دوست ندارم این ادمی باشم که هستم.عزیزم از من با اخلاق مردانه تر پیدا نمیکنی.به خدا شوهرم میگه خودت یک تنه انگار صد تا مرد تو وجودته.جریانات زندگی من خیلی مفصله.زندگیم یادم داد مردونه باشم احساسات زنانه ندارم هیچی چون زندگیم اینطور بود.بازم میگم هر کسی اعتقاداتی داره.من دلم میخواد مثل استارتر بشم بعدش هم هی ادامه بدم تغییراتو.مثلا طرف مادرش مرد با خنده بهش تسلیت بگم.کسی ازارم داد روز عروسیم کارایی کرد خودش بچه جوانش فقط یک روز به سالگرد عروسیش فوت کرد.میتونستم برم جزش بدم با قیافه گشاده رو

ولی در عوضش رو قبرش کلی گریه کردم با اینکه بچه اش با اون سن کمش وقتی شوهرم پشتم نبود و جلوم بود اون هم بهم رید.میتونستم بالا سر قبرش برم اینقدر فحشش بدم بهش بخندم.به مادرش کافی بود تسلیت رو با قیافه بشاش بگم مطمعنم تا عمر داشت میسوخت ولی چکار کردم مثل حماااااااااااااااال تو مراسماش بودم کمک کردم از ته دل اشک ریختم.احساس میکنم احمق زاده شدم احمق هستم احمق هم میمیرم

کاشکی کاشکی کاشکی کاشکی مثل تو بشم و این حسارو تجربه کنم.اگه اینطور بشم هرگز جلو تغییراتو نمیگیرم ادامه میدم.شوهرم میگه تو بخوای اینجوری بشی ازادی ولی مطمعنم از درون نابود میشی چون ذاتت اینطور نیست.ذاتم اینجوری شده مثل لوطی های صد سال پیش هستم 

رفتار خدایی ذات خدایی نمیدونم چطور بگم.شاید ما دقیقا دو نقطه کاملا متضاد وایسادیم و آرزو داریم چا همدیگه باشیم.من واقعا میگم دوست دارم عین شما بشم بدون‌اینکه یک‌چی مزخرف از درونم که به شدت قوی هست مانعم بشه.فکر کن طرف نامرد عوضی بچه اش مرده خوبی کردم باز بدی دیدم.اونم نافرم.جلو شوهرم با اینکه فامیل نزدیکش بود گفتم خوبش شد اوفیش جیگرش سوخت تو عروسی من اینطور کرد هر سال الان سالگرد عروسی بچه اش تبدیل به عذا شده

سرم داد زد ولی بچه یتیمش موند که حتی معنی مرگو نمیدونه بچه است من احمقم چقدر اتفاقات خوب.این ته تغییرات منه.ولی این حس فقط یک ربع درونم میجوشه و از روی حرص یک حرفی میزنم ولی بعد یک ربع میگم خدا رحمتش کنه کاش زنده بود سایه سر بچه اش میبود خدا رحمتش کنه!!!ته تلاش من تو این چند سال همین حرفم بود که خودم عجیب بود از دهنم در اومد

گفتم مثل شما بشم 

شما اوج آرزوی من نیستی عزیزم.من ارزویی که دارم صد برابر توست.تو میگی میای خونه براش گریه هم میکنی.من دلم میخواد میام خونه شادی کنم آهنگ بزارم برقصم.من فقط پدر مادر برادرم هر کدوم یا هر سه تو یک روز سقط بشن تا چهل روز تو خیابونا آهنگ میزارم میرقصم اینو به جون بچه ام انجام میدم.ولی فقط این سه نفر از گناهان همه گذشتم من هر روزی خانواده ام جای دوری برن از ته دلم ارزوی مرگ میکنم و دستام رو به آسمون میره بالا.حالا جریاناتش مفصله حوصله ندارم باز کنم ولی جایی برادرم یک گوه بالا آورد از ته دلم شاد شدم.ولی این حسو به کسایی که ضربات مهلک از نظر دیگران ولی از نظر خودم در حد سوزن بود نسبت به خانواده ام اصلا ندارم.مثلا برادرم وقتی من بیماری سختی که مرگ از بیخ گوشم گذشت.همش خوشحال بود بعد دو سال به خاطر نوزاد شش ماهه ام جنگیدم سلامت شدم تا شنید همون لحظه تا از دهنم در اومد گفت با عصبانیت گفته باشم دختر ارث نداره.یا مادرم تو عمل سخت من دم مرگ با تب ۴۲ درجه گفت بچه ات نیاریا سوزن کف پاش میکنم بهم گفت مردی هم جات یک سگ دفن میکنیم.اینا رو شنیدم دلم برگشته .به خدای بزرگ قسم هر کدومشون سقط شن تو خیابونا اینقدر میرقصم حتی گشت ارشاد منو بگیره قطعا تا زندان هم قر میدم میرقصم.به خدا تا سالگردشون از غذای فاتحه اشون فریز میکنم هر روز یک قاشق میخورم.پس من از تو صد برابر بدترم ولی تو زندگیم فقط همین سه نفر.بقیه رو نه.پدرم بیماری گرفتم تاسی تحقیرم کرد منو حتی دکتر نبرد چرا چون دختر مایه ننگ حساب میشه ولی داداشم یک روز غذا نمیخورد میبردتش دکتر که چرا اشتهاش کم شده.خودشون کباب میخوردن من نون خالی.هنوزم میگم من خیرات خانواده ام تف میندازم رو قبرشون.میگم از این فاز پاک و خدایی بودن در بیا لذتشو ببر

دنیا دو روزه از فاز پاک بودن بیا بیرون هرجور حال دلت بهتره رفتار کن.نیازی نیست تغییری کنی.دنیا انسان های پاک نداره یک هزارم هم نیستن که تو میخوای همون یک نفر در هزار نفر باشی.ول کن بابا.هی خودتو اذیت میکنی که چی.فکر میکنی خودت فوت کردی حالا همه برات از دل گریه میکنن.نه از هزار نفر ۹۹۹ نفر خوشحالن اومدن سر قبرت حرفای دلشون رو بشنوی میفهمی.

همه اینجورین صداش و درنمیارن 🥱

ولی تو حتما برو روانشناس با خودتم درگیری 🙄