تا قبل این هروقت میخواستم برم تاپیک میزدم ۴۰ نفر بیاین اسم و نیت بگین بندازم توی ضریح..
ولی امروز دارم میرم گله و شکایت ..
دارم میرم بگم آقای امام رضا به همه گفتم انیس النفوسی
هرچی تو دلمونم میگذره خبرداری..
ولی چجوری دیدی دل شکسته‌مو و کاری نکردی؟
دخیل بستنامو حاجت طلبیدنامو
گریه هامو و امیدمو ته ناامیدی..
امیدم به معجزه رو..
اولین بار کسی که آرزوشو داشتم توی حرمت دیدم
دم باب الجواد :)
چجوری حالا پا بزارم تو حرمت وقتی بعد اینهمه اضطرار و استغاثه دارین ازم میگیرینش و دودستی تقدیم یکی دیگه میکنین؟ :)
من هیچی
من بد
اینهمه دعاهایی که بقیه در حقم کردن چی؟
نگید به صلاحت نبود
چون امام رضا رئوف ترین امامه چون امام رضا حتی حاجتی که به صلاحمون نباشه رو به صلاحمون میکنه :)
امام رضا دلم ازت پره..
دلم نیومد هیچ وقت لب به گله باز کنم ازت
همیشه اومدم گفتم تو رضایی و منم راضیم ازت :)
ولی رضامو ازم گرفتی.. ضامنم نشدی
واسطه‌م نشدی
منی که هیچکسو جز تو نداشتم :)
