دوتابچه دارم تویه آپارتمان کوچک توشهرغریب زندگی میکنیم کسی روندارم باهاش رفت آمدکنم بهارگذشت هیچی ازش نفهمیدم هرروزم مثل همه زندگی برام تکراره همش خانه داری ومراقبت ازبچه ها خسته شدم هوای آزادبرام آرزوشده شوهرم صبح میره سرکارتا۸شب وقتی هم میادخسته ست ماروجایی نمیبره چ کنم دلم به حال بچه هام میسوزه
کسی نیست باهاش برم ههییی
من من من من
پارک نزدیک نیس ببریشون
برو باشگاه بچه هاتم بفرست کلاسی چیزی،یا پارک برید با بچه هات
خودت بچه ها رو ببر بیرون. پارک. رستوران و ...
منم شوهرم رفیق بازه 40 سال که هنوز
نوبت من نشده 😢بددله اجازه هم نداشتم خودم برم جایی از من میشنوی خودت برو منتظر کسی نمون
مث منی اولادوست نداشتم برم بیرون کم کم افسردگی گرفتم ب خودم اومدم دیدم تنهادلیل حال خوبم خودمم زدم بیرون ن چرابترسی بروبیرون پارکی جایی حواستو۶دنگ جم کن
باکسی نمیخادرفتوامدکنی بیاری توخونت خوب نیس اگ ماشین داری بروگواهینامه بگیر.اگ ن ک بزن بیرون
منم شهر عریبم ولی خودم حال خودمو خوب میکنم.بچه هاتو کلاس بنویس ک به بهانه کلاس بری بیرون با مامانا هم معاشرت کن.بچه هاتو خودت ببر پارک.ببر پیاده روی رو بازار بگرد
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
