منم مثل تمام دخترای دنیا عاشق شدم اونم عاشق پسری که از دار دنیا خودش بودو غروری که از همه چیز بیشتر دوسش داشت ، درست شیش ماه پیش این آدم دل منو برد منم تمام وقت خودمو واسه این آدم گذاشتم کم کم دیگه خودمو یادم رفت وقتی قهر بودیم من پیشقدم میشدم و همین باعث میشد فک کنه خیلی از من سر تره ولی اصلا اینطور نبود من فقط عاشق تر بودم ، الان که دارم اینارو میگم نمیدونم چند روز گذشته که دیگه باهاش حرف نزدم چند روز گذشته که دیگه خودم اول پیام ندادم فقط میدونم الان دوباره دارم به حالت قبل برمیگردم الان میفهمم من وارد رابطه سمی شده بودم چون فقط من داشتم خودمو وقف اون رابطه میکردم یادم رفته بود منم زندگی دارم ، یادم رفته بود منم آرزو داشتم وقتی آدمایی رو میدیدم که موفق هستن میگفتم نه مهم عشق هست ولی اشتباه نکنید ، اینارو میگم که هم به خودم و هم به تمام دخترایی که الان دارن واسه یکی که رفته گریه میکنن بگم بابا ، ما ها یادمون رفته چه قدر واسه خودمون ارزش قائل بودیم ، یادمون رفته باید غرور داشته باشیم ،یادمون رفته آدم قحط نیست ، زود تر خودتونو جم و جور کنید ، زود تر به خودمون بیاییم که دنیا در حال جلو رفتنه واسه ما واینمیسه که بخواییم عزاداری کنیم بعد شروع کنیم به زندگی کردن ، ماها یادمون میره که خوشبختی ما بستگی به خودمون داره نه حضور یه آدم تو زندگیمون