آقا من از مردا متنفرم به کی بگممم

میدونی شرایط شماوخانوادت خوب یه مقداربادیگران متفاوته منظورم اونایین که خانواده کاملن والبته اوناهم مشکلات خاص خودشونو دارن..ولی اینقدرازخداعمرتو زندگی گرفتم که بگم بهت هرانسانی حتی پدرمادرادم اگه صدتابچه هم دورشون باشن بازم اون بچه هانمیتونن تمام وکمال کنارپدرمادرباشن ویانیازشون رورفع کنن.هرزن ومردی به جنس مخالفش نیازداره یه زن بتنهایی نمیتونه بارمشکلاتوبدوش بکشه..توفکرمیکنی مادرت خیلی دلش میخواست طلاق بگیره نه هیچ زنی دوست نداره بنیان زندگیش خراب بشه ولی چاره ای نداشت..مادرت الان دلش هزارباربیشتربرای شمااسترسی شده چون هنوز نمیتونی بپذیری که اونم نیازبه یه شریک توزندگی داره..اون نمیتونه تااخرعمرش تنهابمونه..همونطورکه شمامیای دردل میکنی باردلتوسبک میکنی اونم نیازداره حرف دلشو کسی بشنوه..دغدغه هاومشکلاتشوتقسیم کنه باکسی تابتونه بارزندگیشوباهاش به سرانجام برسونه..شایدداییت کنارش باشه یاخاله اما همیشه نیستن تایه حدی میتونن داداشت که ولتون کرده پدرهم که هیچ...پس نبایدخرده بگیری به مادرت..داییت یااقوام تاکی میتونن مشکلات مادرتون روبدوش بکشن؟؟شماهم که هنوز اونقدرمستقل نیستی بتونی کاری کنی حتی مستقل هم باشی بازم کمه برای یه مادر...زن توزندگی به محبت ارامش ونوازش نیازداره تااسترسا وفشارای روزمره روشون کمتربشه خیلی بیماریهابخاطرروح وروان ایجادمیشه توکه دوست نداری مادرت دچارحملات قلبی مشکلات زنانگی وجنسی واعصاب داغون وروانی بشه؟..زن سختشه این حجم ازسختی روتنهایی تحمل کنه..مادرت الان اززندگی قبلیش فقط یه دلشکسته وزخمای بجامونده ازش داره شمااگه نمیتونی کاری براش بکنی حداقل یکم مرحم باش براش..یه روزی میرسه عشق واردزندگیت میشه اونوقت بازم میتونی بیست وچارساعته کنارمادرت باشی نهههه.بایدبچسبی به زندگیت وزندگی کنی..شایدالان بگی ازمردامتنفرم اماشماهم کم کم احساسات خشم وکینه درونت بالاخره بابالارفتن سن وسالت میخوابه فراموش نمیشه اما کم‌کم نیازپیدامیکنی ازاینکه کسی کنارت باشه هم وغم دلتوباهاش سهیم بشی.زندگیتوباهاش بسازی واون نداشته هاتوجبران کنی وعشق مادری هم سراغت میادومادرمیشی ودغدغه مادرتواینجامیفهمی...اونوقت مادرت توتنهایی توسن بالاچیکارکنه وقتی شمابری دنبال زندگیت..نه پسری ن یاوری ن همسری...عزیزم بیاعاقلانه فکرکن واحساساتتوکنترل کن وکنارمادرت زندگی خوب بساز...هردوبه ارامش برسیداصلا شایداون اقایی که بامادرت وصلت کرده ازپدربرات بهترباشه وجاشوبتونه تایه حدی پرکنه شایدبتونه تکیه گاهت بشه پس زودعجولانه رفتارنکن وبهشون فرصت بده به خودت فرصت بده به مادرت واون اقا فرصت بده وزندگی کنید..بگذارزمان بگذره وتااروم بشی به هدفات فکرکن به اینده قشنگ که بسازی وبزارمادرت زندگی کنه..اگه پذیرشش برات سخته حداقل باهاشون بحث نکن ودخترمادرت باش واروم کنارشون زندگی کن وروی هدف واینده شغلی وپیشرفتت تمرکز کن...امابازم میگم فرصت بده بخودتون...امیدوارم زندگی قشنگی بسازی باتلاشت کنارمادرت..یک روز برسه ادم حسرت داشتن مادربدلش میمونه شماخداروشکرمادرت هست زندست اگه دورازجون برسه ونباشه چی ؟؟پس تاهست کنارش باش وخوشحال زندگی کن.امیدوارم خدابهتون سلامتی بده.زندگی بالاپایینش خیلیه ولی تلاش میخوادوپشتکار..ببخشیدطولانی شد..امیدوارم موفق باشی..

قربونت برم چقدر سختی دیدی 

توروخدا قوی باش اینده ات بساز 

تو میتونی عزیزم

خواهش میکنم.ان شاءالله شادی وارامش به زندگیتون برگرده..

چه خوبه که سعی میکنی درک کنی عزیزم خوشحالم که لجباز نیستی و به خودت فرصت فکر کردن میدی 😊

درسته سخته اما تو میتونی کنار بیای مطمعنم حتی اونقد که  بتونی با  شوهر مامانتم رابطه خوبی داشته باشی فقط خودتو درگیر روابطشون نکن و فقط رو‌خودت تمرکز کن به پیشرفت خودت فکر به درست به ایندت تمام تلاشتو بکن زندگیتو بسازی عزیزدلم اونا هم هر طور بودن دعوا کردن با هم نکردن  عاشق بودن عصبی بودن اصلا خودتو درگیر نکن دوتا ادمن سنشون و تجربشون به اندازه ای هست واسه زندگیشون تصمیم بگیرن تو فقط تمرکزت رو پیشرفت خودت باشه سخته اما بتونی انجامش بدی بهترینا رو واسه خودت میتونی بسازی☺️❤️