امروز رفتم دانشگاه و چند باری ایشون را دیدم دختری که جواب نه داده بود و جوری رفتار کردم که اصلا نمی بینمش و اصلا محل بهشون ندادم و... بعد سر کلاس دومی ما نشسته بودیم با این که صندلی های جلو چندتاش خالی بود اومدن نشستن 2تا صندلی اونور تر من و همینجوری در طول کلاس هی نگاه میکردن و دوباره من کم محلی کردم و برای کلاس آخر واقعا اتفاق جالبی افتاد ایشون در راهرو دانشکده منو نگاه میکردن من و دوستام اونجا نشسته بودیم بعدش یه لحظه اومدن سمت ما ولی اینگار روشون نشد و رفتن داخل کلاس نشستن و فکر هم نمی کردن که من در اون کلاس شرکت کنم چون من بعد جوابشون خیلی از کلاس هام را جابه جا کردم و وقتی که با استاد وارد کلاس شدم کیف و وسایلش را برداشت رفت یه جا نشست که یجورای دید داشته باشه به من و چند باری نگاه کردن و من هم از روی عادت وقتی نگاهشون میکردم یهو نگاهش رو می دزدیدن و برای آخر کلاس دوباره وایسادن دم در و فکر کرده بود که من بهشون سلام میکنم یا... ولی دوباره محلی نذاشتم و اونها هم پشت سر ما از کلاس اومدن بیرون حالا میخوام بدونم اینا آیا نشانه های پشیمونی یا چیزی هست چون خودم نمیتونم درک کنم چون همیشه جنبه مثبت ماجرا را در نظر میگیرم . ممکنه هفته دیگه بیاد خودش پیشنهاد بده 😁 راه حل بدید
یه تجربه بگم بهت. الان که دارم اینجا می نویسم کاملاً رایگان، ولی نمی دونم تا کی رایگان بمونه. من خودم و پسرم بدون هیچ هزینه ای یه نوبت ویزیت آنلاین کاملاً رایگان از متخصص گرفتیم و دقیق تمام مشکلات بدنمون رو برامون آنالیز کردن. من مشکل زانو و گردن درد داشتم که به کمر فشار آورده بود و پسرم هم پای ضربدری و قوزپشتی داشت که خدا رو شکر حل شد.