من چطوری این اخلاقمو درس کنم اخه؟!

بچه ها دوستای گلم لطفا به خودتون رحم کنید گریه رو بذارید کنار احترام گذاشتن براکسی که احترام نگه میداره خوبه با بعضی آدما باید مثه خودشون رفتار کنی وگرنه به مرور نابود میشی اشک ریختن دردی از شما دوا نمیکنه محکم باشید نذارید کسی اذیتتون کنه تا کی میخواید ناراحتیتونو مخفی کنید؟ بذارید دیگران بفهمن شما هم انسانید .حتما یه راهی برای تخلیه خشم پیدا کنید .ناراحتی کوچیک اگه برطرف نشه مثه گوله برف هی بزرگ بزرگتر میشه .میشه عقده میشه کینه میرسی به جایی که هم از خودت هم از اطرافیا حالت بهم میخوره گوشه گیر میشی تنها میشی افسرده .تواین گیرو دار کسی به فکر شما نیست خودتون به خودتون رحم کنید .

برو جای خلوت از اعماقه وجودت جیغ بزن من امتحان کردم راهکار خوبیه.سعی کن محکم بشی دوسته خوبم الان آدما مثه گرگن کسی حتی ذره ای دلش براتو نمیسوزه حتی برادر خواهر آدم

من جایی رو ندارم که برم

شهرمونم کوچیکه تنها جایی نمیرم

بخدا افسردگی گرفتم

همیشه هم تو خونم 

دقیقا... یاد روزی افتادم که نتایجم اومد🥺

یه سر زدم با تاپیکات و متوجه شدم کنکوری هستی اگر اشتباه نکنم... باید بگم اکثرامون از همین چیزا رنج می‌بریم. 

اگر انسان ها کمی فقط کمی کمالات داشتن و درک و دخالت نمیکردن حالمون خیلی بهتر از این بود... شاعر راست میگه که میگه:انسانم آرزوست... 

امروز با چشم خواب وقتی صبح بیدار شدم اولین چیزی که به ذهنم اومد این قطعه از شعر سهراب بود: دل خوش، سیری چند؟!!! 

چقدر خوب درکت میکنم.. 

نقاشی بکش یه کاغذ بردار پاره کن خط خطی کن هرکی با یه چی حالش خوب میشه سعی کن پیداش کنی خیلی سخته واقعا درکت میکنم ولی راهه نجاته تو خودتی منتظر هیچکس نباش.من کسیم که به خاطر حرفای مادرم مینشستم یک هفته گریه میکردم ولی دام در نمیومد اما آدم تا یه جایی توان داره ......... من بریدم دیگه درقابل هیچکس سکوت نمیکنم حتی اگه کتک بخورم

بخدا روزی که نتایجم اومد جوری خودمو زدم که تا یه ماه تمام صورتم سیاه و کبود بود 

جوریکه کسی میومد تو اتاق بیرون نمیشدم که نبینن منو

خودم از چهرم میترسیدم انقد خودمو زدم

منم بخاطر حرفای مادرم گاهی تا مدتها تو خودمم و گریه میکنم 

چقدر حالم بده

ینی نمیشد یکیتون اینجا بودین؟😭

دلم دلم داره میترکه

کاش گاهی تو روی خودمون حرف میزدن و جواب مناسب و در عین حال بااحترام می‌دادیم نه اینکه برن پشت سرت حرف بزنن، چقدر سخته زمانی که بفهمی و نتونی جوابی بدی... 

راستش همه علائم آخر کامنتت رو دارم، وقتش نیست سر به بیابون بزنم؟!! 

میدونی این روزا دلم میخواد با تمام وجود دلم میخواد برم سر مزار خودم و ساعاتی توی گور خودم بخوابم، بی دغدغه، و بعد بلندشم و لباس های خاکیم رو بتکونم و برگردم به زندگی... 

من هنوز هستم چون رویاهای خیسی دارم که دوست ندارم کوتاه بیام، ولی میدونم گاهی بهاش اشک و گریه هست... 

شاید به ظاهر جوون باشم اما روحم ننه آشوبه... 

باخودت اینطوری نکن عزیزم  من درکت میکنم خوت به خودت محبت کن به خدا شاید بگی من دیوونه ام ولی اشکال نداره من خودم خودمو بغل میکنم خودم خودمو ناز میکنم زندگی سخته

💔😔

میفهممت ولی گلم ببخشیدا حرفای بقیه رو بگیر به تخمه چپت هرکی هر چی میخواد بگه ارزش دارن که تو روحت به خاطرشون مریض بشه واقعا؟من خودم همینطورم در حاله جنگ با سگه سیاهه افسردگی.

همه این دردا رو سیلی میزنیم به خودمون... 

منم همین تجربه رو داشتم اما نه با صورتم... 

یه شعر هست که حامد ابراهیم پور میگه:به رقص مرگ میان تنت ادامه بده، نفس بگیر و به جان کندنت ادامه بده... 

باید قوی بمونیم حتی شده‌ به ظاهر... 

روی ویرانه های خودم، بنا خواهم شد(الان یهویی به ذهنم اومد😊) 

چقدر تو هر جملت غم و ناراحتی میبینم و این منو اروم میکنه😔

با حرف بدت، یهو خنده ام گرفت و بیشتر خجالت🤭😑

میدونم از شدت عصبانیت و ناراحتیه...

کاش میتونستم شرح دل وا کنم... 

مولوی راست میگه ها:

سینه خواهم شرحه شرحه از فراق

تا بگویم درد اشتیاق

بعد میگه:

من به هر جمعیتی نالان شدم... 

واقعا قدرت معنی کلمات و شعرهای شعرا رو گاهی خیلی خوب بد درک میکنم...