٣٧ سالمه,خدا رو شکر کم و کسری تو زندگیم ندارم ,همسر بچه درامد و... همه چی اوکی فقط خیلی احساس تنهایی میکنم خانواده خودم شهرستانن خانواده ی همسرمم زیاد اهل رفت و آمد نیستن منم آدم معاشرتی هستم تا زمانی که درس میخوندم و کار میکردم همه چی بهتر بود.....
کتاب صوتی شفای زندگی از گوگل بگیر و‌گوش بده 🌹 شادت میکنه
شکرگذاری رو شروع کن باور کن حالت عالی میشه غیر اونم تاثیرات دیگه ای هم داره
با اعتقاد شروع کنی عااللیههه
باشگاه برو فقط
عزیزم
پس باید یه جوری خودت و مشغول نگه داری
یه نکته ای بهت بگم که هیچوقت از کنارچیزها بدون شکرگزاری و خوشحالی نگذز
مثلا وقتی داری قهوه میخوری به این فکر کن که دور از شما خیلی ها که بیماری عصبی دارن نمیتونن حتی یه لیوان قهوه بخورن
دقت کن به جیز ها و نات مثبت
هر صبح ورزش کن و بهتره این قبل ساعت 12 ظهر باشه
اگر امکان هست ندتا دوست خوب دور خودت جمع کن
یکی از همسایه هامون وقتی جوون بوده بخاطر کار شوهرش مجبور میشن برن زاهدان
بعد اونجا همش مجبور بوده خونه تنها باشه و شوهرشم شب از سرکار میومده
حالا الان میگ درسته وضع مالیم خوب نبود ولی کاش میرفتم مرکز خریداشون می گشتم و خونه نمیموندم یا با یکی دوست میشدم
منم تقریبا هم سن توام ولی شرایطم کلا خوب نیست نه ازدواج نه بچه نه استقلال خداراشکر شما شرایطتون خیلی بهتره نگاه کن ببین چقدر آدم هست دوس داره زندگی شما را داشته باشه و خوبیای زندگیت را نگاه کن و بنویس حالت بهتر میشه عزیزم برای منم دعا کن
کار خیر انجام بده.برو پیاده روی با بچهات.برو بازار با خانوادت و بچهات .ورزش کن.برو تو طبیعت.هر روز یک تا دوساعت با بچهات برو پیاده روی
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
