خودم یه سری کارها کردم که نوبه خودشون موفقیت محسوب میشن
یعنی اگه از اطرافیان بپرسی میگن آره فلانی موفقه و چه و چه
ولی بعضی وقتی مثل الان حس میکنم تلف کردم زندگی رو خصوصا وقتی با کسانی که ازم بالاتر هستن مقایسه میکنم تفریح نکردم و...
درسته هچی چیز من با اونا یکی نبوده و من از جایی اومدم که الانی که هستم خیلی پیشرفت محسوب میشه و همه تحسینم میکنن ولی خب حس پوچی و بطالت بهم دست میده اونارو می‌بینیم.
میدونم مقایسه ظاهر زندگی دیگران با باطن زندگی خودمون اشتباهه و اصلا شاید زندگی اونا اون چیری که نشون میدن نباشه ولی خب این حس بد به آدم منتقل مبشه دیگه حسه دیگه مقابل منطق :)
