متاسفانه با اینکه رشته خیلی سختی رو تا دکتری درس خوندم، کلی زحمت کشیدم و ... اما بیکارم. (نپرسین رشته چیه میترسم شناخته بشم... )
سه تا از اطرافیان اخیرا سر کار رفتن و شغل دولتی دارن. دوتاشون که فقط لیسانس دارن. خلاصه براشون خوشحالم و آرزوی موفقیت دارم ولی حسادت و احساس پوچی ولم نمیکنه 😔😔
دوست داشتم حداقل نتیجه اینهمه زحمتم رو میدیدم... ☹☹
لطفا برام دعا کنین راه درست رو برم و جسور تر بشم... و خدا خودش کمکم کنه ☹
خیلی دلم گرفته
درک میکنم عزیزم
منم متاسفانه بارها حسودی کردم 💔
حالا بگو شاید یکی نیاز داشت بردن سرکار ببین مشکل از اعتماد به نفس خودته و گرنه چرا لیسانسیه سر کار باشه تو نباشی 💯
شاید یه چیز بهتر واست کنار گذاشته شده بد نیست یکم مثبت فکر کنیم
هووووف تا دلت بخواد حسادت میکنم
ولی ازش به هیچ نتیجه ای نمیرسم جز اینکه روز به روز پس رفت میکنم اونا پیشرفت
حسادت نابودت میکنه
فقط باید سعی کنی بهترین خودت باشی
بخدا شعار نمیدم بهش رسیدم
اون موقع که دکتری میگرفتید نمیگفتن بهتون اولویتتون باید پیدا کردن شغل باشه بعد ادامه تحصیل؟؟
اخه من که کلاس کنکور ارشد میرفتم میگفتن تو حین درس خوندن اگه بهتون کار پیشنهاد شد قید کنکور ارشد رو بزنید کلا.
متاسفانه حین تحصیلم شرایط خوبی نبود... هرچند الان اگر به عقب برگردم اصلا دکتری نمیخونم با اینهمهههه سختی و دنبال شغل میرم... الان دیگه با دکتری نمیشه هرکاری هم بکنی، شماتت مردم رو هم برای خودم میخرم... که اینهمه درس خوند آخرشم هیچی
جذب ها رو چک میکنم همیشه، یکبار فقط رشته مون رو میخواست. اونم مدارکم و رزومه م فرستادم گفتن مرد میخوایم... ولی هنوزم امید دارم. میدونم خدا بزرگه.
دست خودم نیست حسادت میکنم، گاهی فک میکنم با دو تا بچه خیلی دیر شده برام...
