مامانا يه ديقه بيايد

همش طبیعیه 

اینکه به گذشته فکر میکنی علائم افسردگیه ولی کم کم شرایطتون مثل قبل میشه 

نگران نباش

 از کوچولوت واین روزهاش لذت ببر که زمان مثل برق و باد میگذره

آره عزیزم میگذرن این روزا بزودی بهتون لبخند میزنه و شما تمام سختی ها رو فراموش میکنین

نه من انقدر درگیر بودم که وقت نکردم به هیچی فکر کنم از روز سوم زایمان با اینکه بخیه هم خیلی بیشتر از سزارینی های عادی بود خونمو جارو تی میزدم و از روز ۶ رانندکی همه کارهمامو میکردم وقت برای ناراحتی پیدا نکردم عزیزم

عزیزم این اولین دغدغه های مادر شدن و بودنه.از خیلی چیزها باید بگذری.سخت نگیر و از در آغوش کشیدن فرزندت لذت ببر که هیچ لذتی جاشا نمیگیره.در کنار همه سختی شیرین ترین کار مادری کردنه

بمرور اون حست متاسفانه بیشتر میشه تا یجایی که میبینی کلا کسی به اسم خودت یادت نمیاد و حتی نمیتونی راحت بری دسشویی

منم مثل شما بودم،،مدام تو دلم میشمردم ک وای روزای خویم تموم شد،،پریود ک بشی ی کم سیستم بدنت درست میشه و کمکم ب زمدگی عادی برمیگردی دختر من الان دوسالشه باور کن نوزاد ک بود اذیتاش کمتر بود