دارم دق میکنم...قلبم سنگینه..توروخدا بیاید

خانوادش یکم سخت گیر بودن... پدرش شرط گذاشته بود برای بچه ها که تاوقتی از جهت مالی استقلال کامل پیدا نکردن و خونه نگرفتن نباید ازدواج کنن... همیشه بهم میگفت تاگرفتن خونهرصبر کن...

منم الان ففط میخواستم یه زنگ بزنه تا انقد مامان بابام منو تحت فشار نذارن... نه اینکه بیاد خاستگاری

هیچوقت نمیتونم ازدواج کنم... یاد اون میفتم. گریه ام میگیره. من حتی وقتی میخوام برای آزمون استخدامی درس بخونم چون درسام کنو یاد اون میندازه اونقدر گریه میکنم که میگم اصلا نخواستم... میترسم ازدواج کنم و تااخر عمر اون از ذهنم نره.

خیلی وقتا این تصمیمو گرفتم ولی فقط دو سه روز تونیتم دووم بیارم و بعدش بدتر از قبل افسرده شدم. 

وقتی حالم انقدر از درون بده ؛ حتی صبحا بلند شدن از تخت خواب برام سخته.... حتی از کاری که میرفتم استعفا دادم. چون کوچیکترین کارای روزمره برام غیرممکن شده. توان ایسنادن رو پاهامم ندارم... انگار تمام دنیایی که ساخته بودم خراب شد و الان نمیدونم باید چیکار کنم...

اخه از من هیچ عشق و حالی بهش نمیرسید. یه دختر ساکت و اروم و سر به زیرم که حتی بیرون رفتنامون سرمو بالا نمیتونستم بگیرم از خجالت... بعدشم که رابطمون از دور شد و همونم نداشت اما بازم باهام خوب بود و برام وقت میذاشت مدام پیام میداد . چی مگه از من بهش میرسید... بغض گلودرد داره خفم میکنه 😭

چرا اون میخواست باهم باشیم. وقتی مهاجرت رو گفت میخواست که منم قبول کنم و بعد از اینکه رفت و اونطرف رو اوکی کرد بیاد با خانوادم صحبت کنه که منم برم. اما من میدونستم خانوادم نمیذارن. سر همین دم رفتنی میدونست اگه بره دیگه همه چیز تموم میشه. موند و دوباره از صفر شروع کرد دوباره یه شرکت زد چون شرکتشو قبل رفتن کامل واگذار کرد... 

چندبار این پیامتو خوندم و گریه میکنم اما اصلا نمیتونم باور کنم که همه چیز دروغ بود ....😭😭😭😭😭

چه زندگی شروع کنم اخه 😭 همه چی منو یاد اون میندازه کل زندگیمو بااون چیده بودم الان که نیست حتی نمیدونم کجام و باید چیکار کنم نمیدونم دیگه چی میخوام از زندگی وقتی به هرچی که میخوام نمیرسم

میخوام اینکارو بکنم اما به در بسته میخورم. هرکاری کردم. سر کار رفتم بهتر مشدم کتاب خوندم بهتر نشدم سفر رفتم بهتر نشدم با دوستام وقت گذروندم بهتر نشدم دوره خودشناسی شرکت کردم بهتر نشدم. این اواخر میام برای ازمون استخدامی درس بخونم تمام درس ها منو یاد اون میندازه و با گریه دور میشم

الانم ففط به فکر خانوادم... وگرنه دیگه یک لحظه تحمل زندگیو ندارم 😭

یه لحظه هایی اونقدر برام سنگین میشه که عقلمو از دست میدم.... مثل دیشب اونقدر گریه ام بند نمیومد و داشتم خفه میشدم که رفتم و بهش پیام دادم... نمیدونم باید چکار کنم که ساکت شه دردم. دیگه ایمانمو از دست دادم. باورم نمیشه این همه نرسیدن به خواسته هام از بچگی تا الان همش حکمت داشته باشه...نمیکشم واقعا😭