تو تنها نیستی عزیزم😓
منم عین خود خودتم
من خونه دوست بابام بودم بچش بقدری رفت رو مخم (مداد رنگی هاشو تراش می‌کرد محکم میکوبید تو بازوم اذیتم می‌کرد)اومدم خونه با بابام دعوا کردم ک چرا منو بردی اونجا حالم و خراب کرد اون بچه لعنتی عصبی شدم میز عسلی رو بلند کردم کوبیدم تو سطل اشغال گوشه پذیرایی و ی گلدونممم زدم شکستم
من دچار یجور جنون میشم از بس داد میزنم و گریه و جیغ و …
دیوونه میشم تو دعوا و عصبانیت
من به این مرحله ک برسم اروم نمیشم
هرچی بابام بغلم می‌کرد بوسم می‌کرد فایده نداشت
این ی مشکل بزرگ شده برام
من سالیان دراز عصبانیت و ناراحتیمو ریختم تو خودم الان حدودا بمدته ک نمیتونم کنترلش کنم بطرز وحشتناکی میزنه بیرون
همیشه به شدتی ک گفتم نیس با شوهرم ک بحث میکنم عصبی میشم گریدش خیلی پایین تره
اما گاهی یچی مثل اون بچه دیوونه ام میکنه
فقط و فقط ببرش پیش روانپزشک
باید دارو مصرف کنه و تحت نظر تراپیست باشه اگ معالجه نشه کار بجای باریک میکشه…
من عصبانیتم خیلی وحشتناک می‌شد حدودا ی هفته تحت نظر مداوم تراپیست بودم تو کلینیک بعدم روانپزشک و دارو ….
حس میکنم بهترم الان زودتر اروم میشم
این آدما قبل ناراحت کردن بقیه خودشون یک دنیا ناراحتی رو قلبشون جمع میشه
شک‌نکن خودش بیشتر از تو در عذابه
کمکش کن
وای بمیرم برات دقیقا عین همین از بس خانوادم سر جریان شوهرم که قبولش نمیکردن ۳ سال تمام تو بلاتکلیفی بودیم عصبیم کردن من الان طوری شدم ک تحمل ندارم صداشونو بشنوم یا یکم ولم صداشون بالا باشه رگای سرم میان ک بترکن
