رفتیم بیرون نزدیک اذان بود، یکم تو پارک قدم زدیم چقدر خانواده های پرجمعیت و باحالی توی پارک بودن، چقدر جوونای پایه تو جمعشون داشتن، توپ آورده بودن بازی میکردن، پر نو جوونای شر و بامزه بود پارک. دلم گرفت از غربت و بی کسی.
یکم نشستیم.
اذان داد،
برگشتیم خونه. و من هزار بار آرزو کردم دختر دوسداشتنی یکی از اون خانواده ها باشم که با بچه های خاله ها و عموهام روی اسکیت بورد تو پارک ویراژ میدم.
همین.
ما همون پارک نرفتیم
ماهم نرفتیم عزیزم.همون قدم زنی توی پارکم نرفتیم.تنت سلامت باشه
اللهی زندگیت پر ماجراهای دوست داشتنی بشه
عزیزم...
همه مون مثل اونا نیستیم که
ما هم از خونه تکون نخوردیم
ومایی که ۶سال جایی نرفتیم
ما خونه بودیم. کار خاصی هم نکردیم تلوزیون دیدیم فقط
واییییی دقیقاااا منمممم میخوام تاپیک بزنم میگه بیشتر از شیش تا نمیشه
وای چقدر همسن من اونجا بود صدتی قهقه هاشون که میومد بعض گلومو گرفت چشام خیس شد برای اینکه مامانم چیزی نگه مجبور شدم یجای دیگه یکم راه برم سبک شم بیام:))
ما و همه خانواده هامون احترام ماه مبارک رمضان نگه داشتیم
خیلیا فقط برا افطار رفتن
هیچ حسرتی نداره
من خوشحالم بی حرمتی به این ماه نکردم
ما کل تعطیلات خونه بودیم
چون داداشم خیلی اذیت میکنه رفتارش بده و پرخاشگره
با همه تو گارده
سالای اول زندگیش زنش کوفتمون میکرد الان زنش خوب شده خودش بدتر شده
دامادا بیان بدخلقی میکنه کسی جرات نداره بگه بخنده
بخاطر همین خانوادمون نشده مثل آدم عروس و داماد و خواهر برادر دور هم جمع شیم
خواهر مجردم دوتا دارم اونام ساز مخالفن
کلا تعطیلات دلم منفجر شد از غصه و حسرت
