خانواده ام خیلی بهم گیرن اصلا نمی زارن بدون اونا جایی برم با دوستامم با گریه و زار زدن گذاشت یه بار از مدرسه بیام خونه پیاده یا حتی وقتایی که می خوام برم خونه ی دوستامم نمیزاره اگه مامانش زنگ بزنه میزاره اونم با کلی اصرار
هر چیم بش میگم چرا نمیزاری میگه جامعه خیلی بده و واقعا رو مهمه والا تاحالا هیچ کاریم نکردم که باعث شک و تهدیدشون بشم
من باید چی کار کنم؟
مشکل اینجاست که همه دوستام و هر کس که میشناسم آزادن و منم که انقدر فلاکت و بدبختی میکشم
چن سالته قدوزنت چنده
خانواده منم همینجوری بودن خونه دوستم که اصلااا نمیذاشتن از وثتی رفتم دانشگاه و یکم مستقل شدم درست شدن
عزیزم تو پاره تن پدر مادرت هستی، توی این دنیا هیچ کسی اندازه اونا دوست نداره و به فکرت نیست، جز خیر و خوبی هم چیزی برای بچشون نمیخوان مطمئن باش، وقتی فارغ از هیجانات نوجوونی بدونی که اونا حریم امن تو هستن باهاشون همراه تر میشی
خوب نگرانن.به اونام حق بده.دختر من دو سه سال کوچیکتره.واقعا نمیتونم اجازه بدم بره خونه دوستاش بلاخره داداش بزرگ دارن اکثرا، درعوض همیشه دعوت میکنم دوستاشو خونمون.هم اون راضیه دوستاشو میبینه هم من حواسم به همشون هست.
یا میگم کتابخونه قرار بزارین میبرم میزارم اونجا ۲ ۳ ساعت بعد میرم دنبالش
