سلام دوستان روزبخیر
امیدوارم روز و سال بسیار خوبی پیش رو داشته باشید
این افکار چند روزه داره منو مبخوره گفتم اینجا بگم شما یکم آرومم کنید
پیشاپیش از صبوری و حسن توجه تون ممنونم
لطفا نظر واقعیتون رو بهم بگید ناراحت نمیشم باعث میشه به خودم بیام
پست اول یه بیوگرافی از خودم میذارم 🙏🏻
خب
نگران نباش همه ی ما همین طوریم
همه‌همینن عزیزم ماکه از لحاظ مالی پسرفت کردیم بجای پیشرفت
من ۳۴ سالمه
۱۲ ساله وکیلم
سال اخر دکتری حقوق یه دانشگاه دولتی تراز اول هستم که با رتبه ای قبول شدم که میتونستم دانشگاه تهران بخونم ولی بخاطر خانوادم انتخاب اولم شهر خودمون بود ( کلانشهز و مرکز استان و دانشگاههای خیلی معروف داره)
14 ساله ازدواج کردم
دوتا پسر ۹ ساله و ۱۵ ماهه دارم
پسر اولم خیلی خوبه ماشا… روشن و به روز
تو مدرسه که درسش عالیه
خیلی خوشحرف و پایه ست و البته یکم شیطون
کانون زبان ایران کلاس میره
و کلاس فوتبال هم میره
ولی داستان از پسر دومم شروع میشه
خب
بلایکید دخترا
مهم نیست گذشته چیکار کردی رفته و دیگه بر نمی گرده آینده جلوت زانو زده عبرت بگیر
پسردومم بدون برنامه ریزی و به لطف خدا بود فقط
من تا قبل از زایمان یعنی حتی تو دوران بارداریم خیلی مشغول کار و درس بودم مرتب سفر میرفتم درآمدم خوب بود اهل تفریح و …
تا اینکه این آقا کوچولو قدم گذاشت رو چشمام
از همون اول خیلی بدقلق و ناسازگار بود ۲۰ روز فقط بیدار بودم
بعد فهمیدم آلرژی و رفلاکس شدید داره
از یکماهگی دیگه نخواست شیر بخوره نه مادر و نه شیرخشک
خلاصه چالش من شروع شد
ساده ترین چیزی که در مورد هر نوزاد وجود داره یعنی شبرخوردن واسه من داستان شد با سختی خیلی زیاد بهش شیر دادم با قطره چکون با سرنگ تو خواب با فیلم و کلیپ و آهنگ
هنوزم شیر نمیخوره یا تو خواب میدم یا تو غذاش میریزم
این شد پایان ارتباط من با دنیای بیرون
نه کار کردم دیگه نه درس خوندم
از همه چی عقب افتادم
بدون درآمد بدون ارتباط با بیرون
بعدشم که غذاخور شد بازم سختتر از سخت شد
تا الان که ۱۵ ماهشه غذای میکس شده رو فقط به زور سرگرمی و کلیپ میخوره و من خیلی ناراحتم حس عذاب وجدان دارم که چرا نتونستم کاری کنم بچه م درست غذا بخوره
واسه خودم میگم 😰
میشنوم
خب بعدش
