.
کنار پنجره یک مرد داشت جان می داد
غرور، قدرت خود را به من نشان می داد
کسوف بود؟ نه! خورشید دلگرفته ظهر
پیام تسلیتش را به آسمان می داد
دلم برای خودم لااقل کمی می سوخت
اگر که پوچی دنیایتان امان می داد
زمان همیشه مرا زیرخویش له می کرد
همیشه فرصت من را به دیگران می داد
پسر گرفت سر تیغ را، رگش را زد
پدر به کودک قصهّ هنوز نان می داد
و بعد زلزله شد، چشم را که وا کردم
میان خواب کسی هی مرا تکان می داد!!
در میان خنده های تلخ من
هیچ کس گریه پنهانیم را حس نکرد
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم
یک قطره ی آبم که در اندیشه ی دریا
افتادم و باید بپذیرم که بمیرم
یا چشم بپوش از من و از خویش برانم
یا تَنگ در آغوش بگیرم که بمیرم
این کوزه ترک خورد! چه جای نگرانی است
من ساخته از خاک کویرم که بمیرم
خاموش مکن آتش افروخته ام را
بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم
😂😂😂میازار موری ک دانه کش است
ک جان دارد و جان شیرین خوش است .
همه راه که رفتم به رهایی نرسیدم
فریاد کشیدم که خداوند بیاید !
من مثل زنی رنج کشیدم که برایش...
یک شب خبرِ مُردنِ فرزند بیاید....
☺
دنیای ما دیگر خوش و خندان نمی شود
بی یوسف این کنعان دگر کنعان نمی شود
از تاک های سبزما ، شربی روان نشد
محصول نامرغوب ما بستان نمی شود
اینجا مسیح را بر صلیب و دار می کشند
جانی که میمیرد دگر درمان نمی شود
این سیب تنها سرخی لبهای حوا بود
آدم حریف حقه ی شیطان نمی شود
حرف از اصالت شد ،یکدم یادت افتادم
جای بلوط در کوزه ی گلدان نمی شود
ابری خیال کشتن خورشید می کند
هرچند میپوشد ولی پنهان نمی شود
تا کی نشینم تا ببارم بر فراز شهر
هوای تو دلتنگ این باران نمی شود
ای غم چگونه ریزمت در یک بیت شعر
اندازه دریا به یک لیوان نمی شود
.
هر آن کس چیز می بخشد بسان مرد می بخشد
نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را
سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند
نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دل ها را
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را
