احساس بی محبتی ندارید، ارتباطتون کم بشه با دوستاتون از ناچار و دوری راه بینتون، همیشه بی جنبه باشید داخل دوستی ها و از همه توانتون مایه بزارید؟
هر اتفاقی می افته فکر کنید تقصیر شماست، به این فکر میکنید که چقدر به بقیه کمک کردید و کسی نیست بهتون یاری برسونه؟
همیشه به اینده فکر کنید و ببینید بقیه خانواده ها هم دیگه رو دارن، احساس پوچی کنید؟!
نه
منم
آره:/
من چندسال اینجوری بودم
وحشتناک بود
کتاب صوتی شفای زندگی از گوگل گرفتم و گوش دادم و عزت نفسم بالا رفت و بهتر شدم
دقیقا
ولی الان دیکه بیخیالش شدم
اهنگ های شاد میزارم
میرقصم
فیلم کمدی میبینم
به پوستم میرسم
اتاقمو همیشه تمیز میکنم
با کتاب های خوب و مفید سرمو گرم میکنم
پادکست گوش میدم
تنهایی کافه میرم
پارک میرم
ووو
حتی یک دفترچه درست کردم که توش لیست های شکرگزاری روزانمو مینویسم
بستگی به خودت داره که انتخاب کنی که چجور بخوای با موقعیتت کنار بیای
میتونی شبانه روز گریه کنی حسرت بخوری
یا مثل من خودتو بزنی به بی خیالی و از موقعیتت بهترین استفاده رو کنی و از زندگی و از خودت لذت ببری💫
