اصل موضوع شکر گذاریه.باید بایت همه چیزایی که داری خوشحال باشی و به نداشته ها فکر نکنی.همه آدما یه ضمیر ابر هشیار دارن که توش اون چیزی که قراره انسان واقعا بهش برسه ثبت شده.دیدی گاهی یه آرزویی میکنی بعد میگی نبابا این ک خیلی محاله؟اون تصویر ابرهشیار ذهنته.نباید فکر کنی محاله.نباید به نداشته ها فکر کنی.باید به چیزایی ک میخوای فکر کنی و حس آرامشی ک داشتن اون چیزا بهت میده رو داشته باشی.وقتی احساست توی اون مدار قرار بگیره اون شی یا اون کار یا هر چیزی ک بهت اون حس خوب و میده میاد توی زندگیت.
نباید ب شخص یا خونه خاصی فکر کنی فقط باید آرامش اون چیز و تصور کنی.مثلا مدل خونه رو میتونی تصور کنی اما نباید ب ی خونه ی مشخص ک مال کس دیگه ایه فکر کنی.یا ب آرامشی ک کنار شخصی بهت دست میده.
ب راهشم نباید فکر کنی چون امکان داره خدا بخواد از راه دیگه ای بهت اون چیز و بده و تا با فکر کردن به راه محدود میکنی خودتو