نمیدونم از کجا بگم از همون اول تو بد شانسی بودم نمیدونم این همه صبرم از کجا اومده
۱۳ سالگی نامزد کردم با یه نفر اینقد اذستم کرد به زور جدا شدم سال بعدش با پسر عمم نامزد کردم تو چند سال نامزدی یبار بهم‌محل نذاشت همش بیخیالم بود وبی محال و نه زندگی نه تفلنی نه سر زدنی هیچ
خب
خب
چ زود دوباره نامزد کردی
خب
خب
لایک کنید
چرا همه داستان زندگیشونو میگین تواین چندروزه🤭قطره چکونی ندوست اگر همشو تعریف کردی لایکم کن
بقیش؟
بعد ۴ سال عروسی کردم با اینکه هیچ‌پسری نبودم شب اول هیچی نداشتم تمام سه روز گریه کردم و زاری تمام تازه عروسیم خراب شد رفتم‌خونه بابام سر بزنم اونحا رفتم دکتر گفت مشگلی نداشتی و اینطوری بوده مدلش ولی اون قبول تداشت میگفت دکترو خریدیدن بعد ۲ ماه با دعوا قهر کردم اومدم خونه پدرم جنگ و دعوا بین خانواده ها که باز برگشتم چه فایده دوباره همون ادم بود که باز قهر کردم اینار دست بزنم داشت دادگاه رفتیم چند ماه اوندیمو رفتیم ولی باز برگشتم
انگیزه ی چی بگیریم دقیقا؟؟
لطفااینو نترکونید نشه مثل داستان اون بنده خدا تانصفه خوندم اومدم دیدم ترکوندینش😐😐
اسی پس بقیه اش چی زود بگو
خوب بقیه اش؟
بعد برگشتنم زندگیو میگذروندم با خوبو بدش کنار اومدم خونه نداشتن لباس نداشتن همه چیزو کنار اومدم ولی انگار اون زمانا خوشبختیم بود گفتم باردار بشم یکم رنگ بو بگیره حامله شدم تو حاملگی دفع پروتیین گرفتم رفتم تهران نمونه گرفتن ازم احتمال بیماری ژنتیکی سندرم آلپورت دادن گوشام عصبش ضعیف شده چشام کلیه قند گرفتم تو ۶ ماهگی دخترمو از دست دادم
شوهرم بعد ۲۰ روز نگذشته از حاملگی سر اینکه منو ببره بهداشت فشار بگیرم کتکم زد الان کورتن میخورم معده درد بدن درد گوش سنگین چشما ضعیف داغ بچه داغ بی محلی شوهر ترس آینده که چی میشه تمام خانواده در و همستیه از بیماریم میدونن نمیدونم‌چطوری زندگی کنم امروز رفتم فشار گرفتم فشارمم بالا بود تمام بدنم ورم دارم هر چی دعا و نذر میگرم برعکس میشه
