سالگرد مادر شوهر آینده

برو پیشش 

تنها نباشه 

همیشه این کارش میمونه یادش

والا دوس پسرم مامانش مرد مراسمشم رفتیم اولش داغون بود بعدش خودش میومد دنبالم میرفتیم پیکنیک و گردش تا یادش بره البته منم تا یمدت هرچی بداخلاقی و بدعنقی که سرم میاوردو نادیده میگرفتم میدونستم بخاطر دلتنگی مامانشه

وابسته تر از دوست من نبود بابا

داره ادا درمیاره لوس کنه خودشو

دوسال گذشته دیگه 

ولش کن خودش خوب میشه

داغ مادر هر روز بد تر میشه هیچ وقت تموم نمیشه مخصوصا اگه مادر مهربون و مظلوم و فداکار بوده باشه مگه میشه خوبی هاشو فراموش کرد مگه جای خالیش پر میشه مگه احساس کمبودی که ادم داره درست میشه تمام دنیا رم بدن این زخم خوب نمیشه مگه خنده هاش از یاد آدم میره مگه آرزوهایی که ندید و رفت از یاد آدم میره عذاب وجدانی که آدم به خاطر شاد نکردنش داره مگه پاک میشه روزهایی که باهاش بودی اذیتش کردی یا شاد بودی باهاش خاطراتش مگه از یاد میره شادی ها با تو رفتند مادرم غم تو همیشه تا لحظه مرگم در دلم میماند فقط به امید دیدار مجدد با تو نفس میکشم فقط میخام بیاگ پیشت فقط تو رو میخام هیچ چی نمیخام به چه امید ازدواج کنم بچه دار بشم امیدم تو بودی همه چیزم تمام آرزوهام 

دست و پای آدم سرد میشه چون همیشه مادر بوده انگیزه میداده آدم دیگه توان هیچ کاری رو نداره من که همش مادرم جلو چشممه نمیتونم چشمهای قشنگشو فراموش کنم از یه طرف به اطرافیان حسادت میکنم احساس شکست میکنم هیچ کس به اندازه مادر دوستم نداشت یه عشق واقعی بود کل زندگیشو وقف من و خاهرم کرد چطور فراموش کنم آخرین تصمیمی که گرفتم مهاجرت کنم برم جای دیگه هر چند میدونم یادش از خاطرم نمیره ولی آخرا همش میگفت باید بری پیش خاهرت اونجا با هم باشین منم میخام حرفشو گوش بدم برم البته اگه بشه خدا کنه بشه 

به نظر من گذشت زمان نمیتونه این دلتنگی رو خوب کنه حتی ریشه دار میشه و بدتر میشه هر چه زود تر باید یه تغییری بده تو زندگیش داغ مادر با گذشت زمان خوب نمیشه اگه منتظر هستید که گذر زمان حل کنه دلتنگی رو به نظر من بدتر میشه که بهتر نمیشه شاید مشاوره روانپزشک بتونه کمک کنه ازدواج بچه خلاصه حواس آدم باید پرت بشه وگرنه آدم مگه میتونه فراموش کنه اون همه خوبی رو