پنج ساله که ازدواج کردیم
هردو شاغلیم.شغلمونم تقریبا سخته و خیلی انرژی و تایم میگیره
با هم خوبیم،اوضاع مالی خوبه،خونه و ماشین خوب داریم،مشکل خاصی هم نداریم…
تو کساییکه همزمان باهامون ازدواج کردن،تقریبا کسی رو نمیشناسم که تاحالا بچه نداشته باشه…تقریبا همشون یا بچه دارن،یا اگر ندارن،بشدددت در تلاشن که بشه و فعلا نشده
ولی ما هررررکز هرررگز بهش مایل نبودیم،هیچوقت تلاشی براش نکردیم.
نمیدونم شاید اگر روزی بخوایم هم بچه دار نشیم البته…
اما تاحالا هیچوخت اقدامی نکردیم براش…
هیچکدوممون بچه دوست نیستیم و بشدت درمورد بچه بی حوصله ایم
حتی لحظه ای و برای تایم کوتاه هم نمیتونیم با بچها ارتباط خاصی برقرار کنیم …
حتی شوهرم همیشه میگه ایناییکه بچه اوردن،یه غلط کردم خاصی تو چشاشونه ببین ارامش هیچکاری کردن ندارن…
حالا مساله اینه که باوجودیکه الان قطعا بچه نمیخایم،اما اگر قرار باشه بچه داشته باشیم الان وقتشه و دیگه تایم طلایی سنمون رو از دست میدیم…من ۲۸ و همسرم ۳۴ساله ست
به اضافه اینکه مردم دایم تو کوشمون میخونن مه بچه جیشد؟خیلیام که اصن فک میکنن بچه دار نمیشیم😁
نمیدونم دارم اشتباه میکنیم یا نه…
کمتر کسی رو دیدم تفکر مارو داشته باشه…حداقل کساییکه دیدم بچه نمیارن میگن مثلا منتظریم درسمون تموم شه،منتظریم مثلا فلان مورد زندگیمون اوکی بشه…بالاخره یه تایمی براش تو ذهنشون دارن نه اینکه مثل ما هیچ برنامه ای براش نداشته باشن!
نمیدونم بعدها پشیمون خواهم شد؟دارم اشتباه میکنم؟؟
تو شرایط شغلی ما،بچه داری سخته…و چیزیکه بدترش میکنه اینه هیچکدوممون بچه دوست نیستیم…
